آرگایریس کریس. آرْگایریس، کریس (۱۹۲۳- ۲۰۱۳م)(Argyris,Chris)
روان شناس امریکایی و عالم علوم اجتماعی. نظریه های مدیریت را تبیین و راهبردهای یادگیری و عملکرد در محیط کار را بسط داد. شهرت او بیشتر به سبب تألیف کتاب یادگیری سازمانی(۱۹۹۳) است که با همکاری دونالد شونمنتشر شد و سهمی بسزا در مفهوم سازمان یادگیری ایفا کرد. از ۱۹۷۱ استاد ممتاز آموزش و رفتار سازمانی در دورۀ تحصیلات تکمیلی مدرسۀ بازرگانی و دانشگاه هاروارد بود. آگایریس در نیوآرک، نیوجرسی، زاده شد. در ۱۹۴۷ در رشتۀ روان شناسی از دانشگاه کلارک دانشنامۀ کارشناسی، در ۱۹۴۹ در رشتۀ اقتصاد و روان شناسی از دانشگاه کانزاس دانشنامۀ کارشناسی ارشد، و در ۱۹۵۱ در رشتۀ رفتار سازمانی از دانشگاه کورنل دانشنامۀ دکتری گرفت. پیش از پیوستن به دانشگاه هاروارد، در ۱۹۷۱، عضو هیئت علمی دانشگاه ییلو استاد علوم اداری و سپس استاد بخش علوم اداری این دانشگاه شد. پژوهش اولیۀ او دربارۀ آثار روش های مدیریت سنتی بر رفتار فردی و رشد گروهی بود. در «نظریۀ نابالیدگی ـ بالیدگی» استدلال کرد که نظارت دقیق، روابط سخت گیرانه، و طرح شغلی، انگیزه را سرکوب می کند و غالباً سبب از خودبیگانگی، بی اعتنایییا حتی مخالفت در کارکنان می شود. این نظریه را بعدها در کتاب های شخصیت و سازمان(۱۹۵۷) و یکپارچه سازی فرد و سازمان(۱۹۶۴) بسط داد.
روان شناس امریکایی و عالم علوم اجتماعی. نظریه های مدیریت را تبیین و راهبردهای یادگیری و عملکرد در محیط کار را بسط داد. شهرت او بیشتر به سبب تألیف کتاب یادگیری سازمانی(۱۹۹۳) است که با همکاری دونالد شونمنتشر شد و سهمی بسزا در مفهوم سازمان یادگیری ایفا کرد. از ۱۹۷۱ استاد ممتاز آموزش و رفتار سازمانی در دورۀ تحصیلات تکمیلی مدرسۀ بازرگانی و دانشگاه هاروارد بود. آگایریس در نیوآرک، نیوجرسی، زاده شد. در ۱۹۴۷ در رشتۀ روان شناسی از دانشگاه کلارک دانشنامۀ کارشناسی، در ۱۹۴۹ در رشتۀ اقتصاد و روان شناسی از دانشگاه کانزاس دانشنامۀ کارشناسی ارشد، و در ۱۹۵۱ در رشتۀ رفتار سازمانی از دانشگاه کورنل دانشنامۀ دکتری گرفت. پیش از پیوستن به دانشگاه هاروارد، در ۱۹۷۱، عضو هیئت علمی دانشگاه ییلو استاد علوم اداری و سپس استاد بخش علوم اداری این دانشگاه شد. پژوهش اولیۀ او دربارۀ آثار روش های مدیریت سنتی بر رفتار فردی و رشد گروهی بود. در «نظریۀ نابالیدگی ـ بالیدگی» استدلال کرد که نظارت دقیق، روابط سخت گیرانه، و طرح شغلی، انگیزه را سرکوب می کند و غالباً سبب از خودبیگانگی، بی اعتنایییا حتی مخالفت در کارکنان می شود. این نظریه را بعدها در کتاب های شخصیت و سازمان(۱۹۵۷) و یکپارچه سازی فرد و سازمان(۱۹۶۴) بسط داد.
wikijoo: آرگایریس،_کریس_(۱۹۲۳)