ارژانتین

[ویکی شیعه] آرژانتین. آرژانتین از کشورهای آمریکای جنوبی که از لحاظ جمعیت و وسعت از بزرگترین کشورهای این منطقه است. به نظر می رسد اسلام به واسطه مهاجرت هایی که در اواخر قرن نوزدهم به این کشور شده، شیوع یافته باشد. شیعیان نیز در این کشور حضور دارند و اقلیت شیعیان آرژانتین را مهاجرین لبنانی، برخی از آرژانتینی های مسلمان شده و نیز شماری از سوری هایی که علوی یا دوازده امامی هستند، تشکیل می دهند.
آرژانتین کشوری است در آمریکای جنوبی و پایتخت آن بوینس آیرس است. زبان رسمی این کشور اسپانیایی است و حدود ۴۱ میلیون نفر جمعیت دارد. از لحاظ وسعت پس از برزیل دومین کشور آمریکای جنوبی است و در بین کشورهای جهان هشتمین کشور از لحاظ وسعت می باشد.
اکثر مردم آرژانتین اروپایی تبار هستند و حدود ۹۰ درصدشان مسیحی می باشند. درصد باقی مانده نیز شامل مسلمان ها می شود و عده قلیلی هم بی دین در آرژانتین زندگی می کند. رشد شیعیان این کشور بعد از وقوع انقلاب اسلامی در ایران وضعیت بهتری پیدا کرده است. کشور آرژانتین حدود ۳۹۵۳۷۹۴۳ (در سال ۲۰۰۵) جمعیت دارد.

آرژانتین. آرژانتین ( به اسپانیایی: Argentina؛ تلفظ اسپانیایی:  ) با نام رسمی جمهوری آرژانتین کشوری است در آمریکای جنوبی. پایتخت آن بوئنوس آیرس است. زبان رسمی دفاکتوی این کشور اسپانیایی و جمعیت آن ۴۵٬۸۰۹٬۰۰۰ نفر است. [ ۱۶] واحد پول آرژانتین، پزوی آرژانتین نام دارد. آرژانتین از لحاظ وسعت پس از برزیل دومین کشور آمریکای جنوبی و در بین کشورهای جهان هشتمین کشور از لحاظ وسعت است. آرژانتین سومین اقتصاد بزرگ آمریکای لاتین را دارد و آرژانتین به سرزمین نقره هم معروف است.
۹۷ درصد از جمعیت آرژانتین اروپایی تبار هستند که بیشترشان از نوادگان مهاجران ایتالیایی و اسپانیایی هستند. ۹۲ درصد از مردم این کشور مسیحی، ۱٫۹ درصد مسلمان و بقیه بی دین یا پیرو ادیان دیگر هستند.
منطقه کنونی آرژانتین پیش از این یکی از مستعمرات امپراتوری اسپانیا به نام «فرمانداری ریو دلا پلاتا» را تشکیل می داد. با درگرفتن جنگ استقلال آرژانتین، مردم این منطقه اعلام استقلال کردند و پس از استقلال جنگ های داخلی آرژانتین رخ داد که در خلال بخش اعظم سده نوزدهم ادامه یافت. این کشور در جریان سده بیستم با چندین کودتا و دوره های بی ثباتی سیاسی روبه رو شد و بحران های اقتصادی نیز در آن رخ داد.
جزایر فالکلند در امتداد فلات آرژانتین قرار دارد و اما در کنترل بریتانیا است. این جزایر میان دو کشور مورد مناقشه هستند. ارتش آرژانتین در ۲ آوریل سال ۱۹۸۲ اقدام به تصرف جزایر فالکلند کرد، اما نیروهای بریتانیایی موفق شدند که در ۲۰ ماه مه همان سال جزایر را دوباره پس گیرند. در این جنگ ۲۵۰ سرباز بریتانیایی و ۶۵۰ سرباز آرژانتینی کشته شدند. [ ۱۷]
پاپ فرانسیس اول، رهبر کنونی کاتولیک های جهان اهل آرژانتین است و رئیس جمهور آن خاویر میلئی است.
اسپانیایی های مهاجم در سال ۱۵۱۶ میلادی وارد آرژانتین شدند و بسیاری از آنان با شنیدن شایعه وجود «کوه های نقره» در این منطقه به جستجوی این کوه های افسانه ای پرداختند. پیشینهٔ نام این کشور نیز از واژه لاتین argentum به معنای نقره گرفته شده است.
این کشور به طور رسمی جمهوری آرژانتین نامیده می شود ( به اسپانیایی: República Argentina ) . برای برخی موارد قانونی Nación Argentina ( کشور آرژانتین ) نیز بکار می رود.
در میان کشورهای آمریکای لاتین، آرژانتین طی سدهٔ بیستم بیشترین تعداد مهاجران را از آمریکای لاتین به خود دیده است. در سال ۲۰۰۱ آرژانتین ۱ میلیون مهاجر آمریکای لاتینی داشت که ۳۲ درصد آن از پاراگوئه بودند. [ ۱۸]

آرژانتین (رودخانه). آرژانتین ( به انگلیسی: Argentina ) ، رودی ایتالیایی در استان ایمپریا است. [ ۳]
سرچشمه آن نزدیک مرز فرانسه است. این رد از تریورا گذشته و قبل از تخلیه شدن در دریای لیگوریا در نزدیکی تاجا، به سمت جنوب جریان می یابد.

آرژانتین (متروی پاریس). آرژانتین ( انگلیسی: Argentine ) یکی از ایستگاه های خط ۱ متروی پاریس است که در مابین منطقه ۱۶ و منطقه ۱۷ پاریس واقع شده و در سال ۱۹۰۰ تأسیس شده است. در سال ۲۰۲۰ میلادی ۱٬۶۰۳٬۵۷۲ مسافر از این ایستگاه استفاده کرده اند. [ ۲]

آرژانتین. آرْژانْتین (Argentina)
آرْژانْتین
موقعیت. جمهوری آرژانتین، هشتمین کشور وسیع جهان (بعد از هند)، در انتهای جنوبی نیم قارۀ امریکای جنوبی و در ساحل غربی اقیانوس اطلس جنوبی جا دارد. کشورهای بولیوی و پاراگوئه از شمال، برزیل و اوروگوئه و اقیانوس اطلس از شرق، و کشور شیلی از غرب آن را محدود ساخته اند. مساحت این کشور ۲,۷۸۰,۰۹۰ کیلومتر مربع است و شهر بوئنوس آیرسپایتخت آن است.سیمای طبیعی. کشور آرژانتین، دومین کشور وسیع امریکای جنوبی (بعد از برزیل)، مانند مثلث وارونه ای است که رأس آن در جنوب و قاعدۀ آن در شمال قرار دارد؛ کو ه های آندضلع غربی و اقیانوس اطلس ضلع شرقی آن را تشکیل می دهند. درازای آن از شمال به جنوب ۳,۳۳۰ کیلومتر و حداکثر پهنای آن از شرق به غرب ۱,۳۸۴ کیلومتر است. بخش شرقی جزیرۀ تیرا دِل فوئگوو شماری از جزایر ساحلی مانند ایزلا دِ لوس اِستادوسبه این کشور تعلق دارند. افزون بر آن مالکیت جزایر مالویناس(فاکلند) و بخشی از قارۀ جنوبگانو جزایر ساحلی آن مورد ادعای آرژانتین است. آرژانتین به چهار ناحیۀ آند، جلگه های شمالی، پامپاس، و پاتاگونیاتقسیم می شود. ۱ـ ناحیۀ آند شامل رشته کوه هایی ا ست که سراسر مرز غربی کشور، از شمال تا جنوب را فراگرفته و خط الرأسآن ها آرژانتین و شیلی را از هم جدا می کند. ارتفاع رشته کوه های مزبور از جنوب به شمال افزایش می یابد و بلندترین نقطۀ نیمکرۀ غربی زمین و نیز مرتفع ترین نقطه کشور آرژانتین، به نام کوه آکونکاگوابا ارتفاع ۶,۹۶۰ متر، و نیز آتشفشان ها و قلل مرتفع دیگری چون یویای یاکو، مِرسِداریو، دومویو، سِرّو توپونگاتو، وسِرّو اوخوس دِل سالادورا در خود جا داده است. به جز رشته کوه های آند، تنها کوه دیگری که در این کشور وجود دارد کوه سیرا دِ کوردووادر مرکز غربی آرژانتین و به موازات کوه های آند است که بلندی آن به ۲,۸۸۰ متر می رسد. ۲ـ جلگه های شمالی در شمال این کشور و در شرق کوه های آند قرار دارند و بخشی از فروبومانوسیعی هستند که به موازات مرز کشورهای بولیوی، پاراگوئه، و برزیل قرار دارند و به دو بخش گران چاکو و انتره ریوس(میانْ دورود) تقسیم می شوند. گران چاکوعلفزار وسیعی است، که از کوه پایه های شرقی آند شروع می شود و رو به شرق تا رودخانۀ پارانا ادامه می یابد. انتره ریوس، اراضی میان رود پارانادر غرب و رود مرزی اوروگوئه در شرق را شامل می شود. آبشار ایگوآسودر شمال این ناحیه و در مرز کشور برزیل جا دارد و سراسر آن را علفزارهایی از نوع پرریو جنگل پوشانده است. ۳ـ ناحیۀ پامپاس در جنوب گران چاکو واقع است. کوه پایه های آند از غرب و رودخانۀ کلرادواز جنوب آن را محدود کرده اند. پامپاس اراضی پهناور و حاصل خیزی است که از علفزارهای پرری مستور شده و بیشترین جمعیت و تأسیسات کشاورزی و صنعتی کشور در آن قرار گرفته اند. رودخانه های پارانا و سالادوو بسیاری رودهای دیگر این قسمت را مشروب می کنند و خورریو د لا پلاتا، که شهر بوئنوس آیرس در ساحل آن جا دارد، مهم ترین عارضۀ ساحلی آن است. ۴ـ پاتاگونیا، جنوبی ترین ناحیۀ کشور آرژانتین، اراضی فلات گونۀ بی درخت و کم جمعیتی است که دره های ژرف آن را علفزارهای انبوه فراگرفته است و از شرق به صخره های ساحلی بلندی منتهی می شود که ارتفاع آن ها گاه به ۱,۵۰۰ متر می رسد. جزیرۀ بزرگ تیرا دل فوئگو که میان آرژانتین و شیلی تقسیم شده است، در انتهای جنوبی این ناحیه و در رأس مثلث آرژانتین جای دارد و تنگۀ ماژلانآن را از سرزمین اصلی جدا کرده است. غیر از چند میدان نفتی و چراگاه ها و کشتزارهای کوچک، فعالیت درخور توجه دیگری در آن صورت نمی گیرد. کشور آرژانتین به یک ناحیۀ فدرال و ۲۳ استان تقسیم می شود و شهرهای مهم آن عبارت اند از بوئنوس آیرس، کوردووا، روساریو، لا پلاتا، سان میگل دِ توکومان، سانتا فه، مار دل پلاتا، سالتا، و سان خوان. غیر از بخش کوچکی از شمال شرقی و نیز شمال گران چاکو، که نزدیک مدار رأس الجدیقرار دارد و از اقلیمی گرم و مرطوب بهره مند است و نیز ناحیۀ پاتاگونیا، به ویژه جزیرۀ تیرا دل فوئگو که آب وهوایش سرد و قطبی و نسبتاً خشک است، بقیۀ نواحی آرژانتین اقلیمی معتدل دارد و بارندگی آن در سراسر سال پراکنده است. میانگین دمای شهر بوئنوس آیرس در دی ماه۳۳.۵ درجۀ سانتی گراد و در تیرماه دَه درجۀ سانتی گراد است و میانگین بارندگی سالانۀ آن به ۹۵۰ میلی متر می رسد. نواحی گرم و مرطوب شمال شرقی را گیاهان مدارگانی چون نخل، صندل، و علفزارهای گرمسیری پوشانده و غیر از پاتاگونیا، که از درختان مخروطی پوشیده شده، دیگر نواحی را علفزارهای ساواناییو پرری و درختان اوکالیپتوس، انجیر و چنار فراگرفته است. جانورانی چون ببر، میمون، گوزن، روباه، کفتار، گربۀ وحشی، لاما، شترمرغ، و پنگوئن و انواع خزنده و آبزی حیات وحش آن را تشکیل می دهند.
اقتصاد. آرژانتین سرشار از منابع طبیعی است و دارای اقتصادِ بازار آزاد است و ثباتی سیاسی و تورّم و بدهی های خارجی از سرعت پیشرفت آن کاسته است. در حدود نیمی از اراضی این کشور به کشاورزی اختصاص یافته و بیشتر آن را چراگاه و مرتع تشکیل داده است. دامداری های وسیع در این کشور امکان تولید گوشت را در سطحی بسیار گسترده فراهم کرده است و گاو، گوسفند، بز، و خوک و ماکیان دام های آن را تشکیل می دهند. صدور گوشت و پشم، بزرگ ترین منبع درآمد کشور محسوب می شود. کشور آرژانتین از بزرگ ترین صادرکنندگان گندم در جهان است و غلات، ذرت، دانه های روغنی، نیشکر، زیتون، مرکبات، و علوفه ازجمله فرآورده های کشاورزی آن به شمار می آیند. حدود ۴۵هزار هکتار از اراضی آرژانتین جنگلی است و تولید چوب و الوار آن بالغ بر۱.۸میلیون متر مکعب در سال است. صنعت چرم و چوب آرژانتین محدود و مختصر است و میزان صید ماهی در این کشور سالانه به ۱میلیون تن می رسد. آرژانتین از نظر معادن، کشوری غنی است و زغال، نمک، روی، سرب، آهن، نقره، تنگستن، و سنگ گرانیت ازجمله کانی های آن به شمار می آیند. این کشور از نظر تولید نفت و گاز طبیعی خودکفاست و ذخیرۀ نفت آن۲.۷میلیارد بشکه و ذخیرۀ گاز آن حدود ۷۷۵,۵۰۰میلیون متر مکعب است. تولید نیروی الکتریسیتۀ آرژانتین به ۷۸,۵۰۰میلیون کیلووات ساعت می رسد که%۱۰ از آن در نیروگاه های هسته ای و بقیه در نیروگاه های برقابی، به ویژه نیروگاه های حرارتی، تولید می شود. حدود%۲۰ از نیروی کار آرژانتین در بخش صنعت اشتغال دارند و فرآوری گوشت، چرم، پشم، پالایش نفت، تولید سیمان، آهن و فولاد، شکر، کاغذ، آلومینیوم، خودرو، و موتورسیکلت ازجمله فعالیت های صنعتی این کشور محسوب می شود. درآمد سرانه آن ۱۵,۸۵۴ دلار می باشد (۲۰۱۰).
حکومت و سیاست. نظام حاکم بر کشور آرژانتین جمهوری فدرال با دو مجلس قانون گذاری است. رئیس جمهور مهم ترین مقام اجرایی این کشور است و مردم او را برای یک دورۀ چهارساله که فقط یک بار قابل تمدید است انتخاب می کنند. مجلس سنای آرژانتین ۷۲ عضو دارد و مدّت نمایندگی آنان نُه سال است و مجلس نمایندگان از ۲۵۹ نفر تشکیل شده و دورۀ نمایندگی آنان چهار سال است.مردم و تاریخ. جمعیت آرژانتین حدود ۴۰,۰۹۱,۳۵۹ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۱۴.۴ نفر در کیلومتر مربع می رسد. روند افزایش جمعیت این کشور یک درصد است و سفیدپوستان اروپایی ۸۵ درصد از جمعیت آن را تشکیل می دهند. ۹۰ درصد از مردم این کشور مسیحی کاتولیک اند و۸۸.۵ درصدشان در شهر زندگی می کنند و زبان رسمی آنان اسپانیایی است. میانگین امید به زندگی در این کشور ۷۳ سال است و ۹۷ درصد از بزرگسالان آن باسوادند. از سرگذشت ساکنان اولیه آرژانتین تا پیش از ورود اسپانیایی ها به این کشور، اطلاع چندانی دردست نیست. خوان دیاس دِ سولیس، دریانورد و پویشگر اسپانیایی، در ۱۵۱۶ به دهانۀ ریو دِ لاپلاتا وارد شد و به سبب رسوبات نقره ای آب رودخانه، سرزمین مزبور را آرژانتین یا سرزمین نقره نامید. سِباستین کابتدر ۱۵۲۶، نخستین ماندگاهاروپایی را در این سرزمین احداث کرد و پدرو دِ مِندوسادر ۱۵۳۶ بوئنوس آیرس، آسونسیون، و سانتافه را بنا نهاد. این کشور در ۱۶۲۰ تحت نظارت اداری نایب السلطنۀ پرو قرار گرفت و در ۱۷۷۶ تابع نایب السلطنۀ جداگانه ای شد که ریو دِ لاپلاتا، اوروگوئه، پاراگوئه، و بولیوی را شامل می شد. حملۀ ناپلئون به اسپانیا در ۱۸۰۸ فرصت مناسبی برای استقلال آرژانتین فراهم کرد و آرژانتینی ها میهن خود را از تصرف اسپانیا خارج کردند و در ۱۸۱۶ استقلال رسمی خود را اعلام داشتند. نخستین انتخابات پس از استقلال، در ۱۸۲۶ برگزار شد و بعد از زمانی کوتاه خوان مانوئل دِ روساسزمام امور کشور را دردست گرفت و از ۱۸۳۵ تا ۱۸۵۲ با خودکامگی و استبداد بر آرژانتین حکومت کرد. او در کودتای ۱۸۵۲ سرنگون شد و حکومتی دموکراتیک بر کشور حاکم شد. آرژانتین در ۱۹۸۲ جزایر مالویناس را، که بخشی از خاک خود می دانست، تصرف کرد و پس از نبردی کوتاه با کشور بریتانیا، دوباره آن را به کشور مزبور واگذار کرد ولی حق مالکیت خود را بر جزایر نامبرده محفوظ داشت.