سرهنگ آرچیبالد کری ( Archibald Cary ) ( زادهٔ ۲۴ ژانویه ۱۷۲۱ – درگذشتهٔ ۲۶ فوریه ۱۷۸۷ ) ، مزرعه دار، سرباز، سیاستمدار و زمین دار بزرگ اهل ویرجینیا بود. وی یکی از شخصیت های سیاسی مستعمره ویرجینیا بود.
... [مشاهده متن کامل]
سرهنگ آرچیبالد در ۲۴ ژانویه ۱۷۲۱ متولد شد. او پسر هنری کری جونیور و آن ادواردز کری بود. او در ویلیامزبرگ و آمپتهیل، ویرجینیا آموزش دیده و تصور می شود که در کالج ویلیام و مری درس خوانده است.
هنگام مرگ پدر خود در ۱۷۴۲ میلادی، کری بیش از ۴٬۰۰۰ آکر زمین در دو سوی رود ویلیز به ارث برد، منطقه ای که در نهایت شهرستان های کامبرلند و باکینگهام در آن تأسیس گردید. مزرعه وی، معروف به باکینگهام، در نقشه جوشوآ فرای - پیتر جفرسون ( ۱۷۵۲ میلادی ) قرار داشت.
کری از ۱۷۵۶ تا ۱۷۷۶ میلادی عضو مجلس ایالتی ویرجینیا بود. در ۱۷۶۴ میلادی، وی عضو کمیته ای از مجلس ایالتی ویرجینیا بود که قطعنامه های مخالف قانون تمبر پیشنهادشده را نوشت، اما سال بعدی او بر علیه قطعنامه های ویرجینیای پاتریک هنری رأی داد، چون آنها را شتاب آمیز و بسیار تحریک آمیز می دانست.
با بالارفتن تنش ها با کشور مادر، کاری در ۱۷۷۳ میلادی به عنوان عضو کمیته مراسلات ویرجینیا خدمت کرد. زمانی که مجلس ایالتی ویرجینیا در آغاز جنگ انقلاب آمریکا توسط پارلمان بریتانیا ملغا شد، وی به عنوان نماینده در کنوانسیون های ویرجینیا خدمت کرد. در پنجمین کنوانسیون ویرجینیا در ماه مه ۱۷۷۶، وی به عنوان رئیس کمیته ای خدمت می کرد که قطعنامه استقلال را تأیید نمود، چیزی که نمایندگان ویرجینیا را به دومین کنگره قاره ای برای پیشنهاد اعلامیه استقلال راهنمایی کرد. پس از اینکه ویرجینیا در ۱۷۷۶ میلادی یک ایالت مستقل شد، کری نخستین رئیس مجلس سنای ویرجینیا شده و تا زمان مرگ خود در این سمت باقی ماند.
در جریان جنگ انقلاب آمریکا، کری به عنوان مسئول استخدام و تأمینات در ویرجینیای مرکزی گماشته شد. توماس جفرسون، همکار وی در مجلس ایالتی ویرجینیا و هم دانشگاهی او در کالج ویلیام و مری، از وی درخواست نمود تا برای تأمین هزینه شبه نظامیان ویرجینیا به مستعمره ویرجینیا پول قرض دهد و جفرسون وعده سپرد که دین وی بعدتر پرداخت شود، هرچند هرگز دوباره پرداخت نشد. وی بنا بر دلایل زیر از شبه نظامیان ویرجینیا حمایت مالی کرد: هرچند وی همیشه به تاج و تخت بریتانیا وفادار بود ( او فرمانی از تاج و تخت برای هزاران جریب فرنگی ملک خود در مزرعه آمپتهیل داشت ) ، اما او به طور روزافزونی از تلاش های بریتانیا برای ادامه فروش برده در آمریکا خسته شده بود. هرچند او مالک حدود ۲۰۰ بود، اما به این نتیجه رسیده بود که همه چیز در رابطه با تجارت برده و مالکیت برده های آفریقایی تنها مشکلات بزرگتری در آمریکا ایجاد می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
سرهنگ آرچیبالد در ۲۴ ژانویه ۱۷۲۱ متولد شد. او پسر هنری کری جونیور و آن ادواردز کری بود. او در ویلیامزبرگ و آمپتهیل، ویرجینیا آموزش دیده و تصور می شود که در کالج ویلیام و مری درس خوانده است.
هنگام مرگ پدر خود در ۱۷۴۲ میلادی، کری بیش از ۴٬۰۰۰ آکر زمین در دو سوی رود ویلیز به ارث برد، منطقه ای که در نهایت شهرستان های کامبرلند و باکینگهام در آن تأسیس گردید. مزرعه وی، معروف به باکینگهام، در نقشه جوشوآ فرای - پیتر جفرسون ( ۱۷۵۲ میلادی ) قرار داشت.
کری از ۱۷۵۶ تا ۱۷۷۶ میلادی عضو مجلس ایالتی ویرجینیا بود. در ۱۷۶۴ میلادی، وی عضو کمیته ای از مجلس ایالتی ویرجینیا بود که قطعنامه های مخالف قانون تمبر پیشنهادشده را نوشت، اما سال بعدی او بر علیه قطعنامه های ویرجینیای پاتریک هنری رأی داد، چون آنها را شتاب آمیز و بسیار تحریک آمیز می دانست.
با بالارفتن تنش ها با کشور مادر، کاری در ۱۷۷۳ میلادی به عنوان عضو کمیته مراسلات ویرجینیا خدمت کرد. زمانی که مجلس ایالتی ویرجینیا در آغاز جنگ انقلاب آمریکا توسط پارلمان بریتانیا ملغا شد، وی به عنوان نماینده در کنوانسیون های ویرجینیا خدمت کرد. در پنجمین کنوانسیون ویرجینیا در ماه مه ۱۷۷۶، وی به عنوان رئیس کمیته ای خدمت می کرد که قطعنامه استقلال را تأیید نمود، چیزی که نمایندگان ویرجینیا را به دومین کنگره قاره ای برای پیشنهاد اعلامیه استقلال راهنمایی کرد. پس از اینکه ویرجینیا در ۱۷۷۶ میلادی یک ایالت مستقل شد، کری نخستین رئیس مجلس سنای ویرجینیا شده و تا زمان مرگ خود در این سمت باقی ماند.
در جریان جنگ انقلاب آمریکا، کری به عنوان مسئول استخدام و تأمینات در ویرجینیای مرکزی گماشته شد. توماس جفرسون، همکار وی در مجلس ایالتی ویرجینیا و هم دانشگاهی او در کالج ویلیام و مری، از وی درخواست نمود تا برای تأمین هزینه شبه نظامیان ویرجینیا به مستعمره ویرجینیا پول قرض دهد و جفرسون وعده سپرد که دین وی بعدتر پرداخت شود، هرچند هرگز دوباره پرداخت نشد. وی بنا بر دلایل زیر از شبه نظامیان ویرجینیا حمایت مالی کرد: هرچند وی همیشه به تاج و تخت بریتانیا وفادار بود ( او فرمانی از تاج و تخت برای هزاران جریب فرنگی ملک خود در مزرعه آمپتهیل داشت ) ، اما او به طور روزافزونی از تلاش های بریتانیا برای ادامه فروش برده در آمریکا خسته شده بود. هرچند او مالک حدود ۲۰۰ بود، اما به این نتیجه رسیده بود که همه چیز در رابطه با تجارت برده و مالکیت برده های آفریقایی تنها مشکلات بزرگتری در آمریکا ایجاد می کرد.
