ارویه

لغت نامه دهخدا

ارویه. [ اَرْ ی َ ] ( ع اِ ) ج ِ رِواء، به معنی رسنی که بدان بار بر شتر بندند. ( منتهی الارب ).

ارویه. [ اُ وی ی َ / اِ وی ی َ ] ( ع اِ ) بز ماده کوهی. ج ، اراوی ،اروی. ( مهذب الاسماء ). ارویه بضم الالف و کسرها و سکون الراء المهملة و کسرالواو و فتح الیاء و الهاء انثی الوعول و ثلث اَراوی الی العشر و الکثیر اروی او هو اسم للجمع مؤنثةً، فارسیتها بز کوهی. ( قاموس ).

فرهنگ فارسی

بز ماده کوهی

پیشنهاد کاربران

بپرس