اروناچال پرادش

دانشنامه عمومی

آروناچال پرادش. آروناچال پرادش ( به زبان هندی: अरुणाचल प्रदेश ) یکی از ایالات کشور هند است. مرکز آن شهر ایتاناگار است.
این ایالت در خاوری ترین بخش هندوستان واقع شده و معنی نام آروناچال پرادش هم «سرزمین کوه های روشن شده در پگاه» است. پرادش به معنی سرزمین است. [ ۱]
آروناچال پرادش به معنای سرزمین کوه های سپیده دم است که در زبان سانسکریت به معنی رهبر ایالت می باشد. [ ۲] مردمان قسمت شرقی آروناچال پرادش و بعضی از ناحیه های تبت در متون باستانی تبتی، مردم لوبها این مکان را با نام لویو[ ۳] و آروناچال پرادش غربی در متن تبتی مونیل نام برده می شد. [ ۴]
چین و هند که بیش از چهار هزار کیلومتر مرز مشترک دارند در برخی مناطق از جمله در ایالت سیکیم، آروناچال پرادش، تبت و کشمیر با هم اختلاف ارضی دارند. چین ادعای مالکیت بر ۹۰ هزار کیلومتر در منطقه ای را دارد که هند آن را ایالت «آروناچال پرادش» می نامد.
چین بر این ایالت ادعای حاکمیت دارد و آن را جزو تبت و به عنوان تبت جنوبی می داند و آن را بخشی از خاک خود اعلام کرده است. خط مرزی فعلی بین چین و هند همان خط پیشنهادی مک ماهون می باشد. اختلافات مرزی چین و هند که به درگیری نظامی هر چند کوچک در ۱۹۶۲ در این منطقه انجامید در اصل حاصل اختلافات شدیدتر مرزی این در در اقصی چین بود البته سیاست به پیش هند نیز شدیداً بر آن دامن زد.
هند منطقه «توانگ» در ایالت آروناچال پرادش را بخش جدایی ناپذیر این ایالت و در نتیجه بخشی از خاک خود می داند.
خط مرزی این منطقه، زمانی مشخص شد که هند هنوز مستعمرهٔ انگلیس بود. در سال ۱۹۶۲ بر سر همین ایالت، جنگ کوتاه مدت اما بسیار خشنی میان دو کشور درگرفت. از آن زمان به بعد، هند تسلط خود را بر این ایالت مرزی محکم تر کرد اما درگیری های پراکنده و تنش هر چند گاه پیرامون خط مرزی رخ می دهد. [ ۵]
عکس آروناچال پرادشعکس آروناچال پرادش
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

آروناچال پرادش. آروناچال پرادِش (Arunachal pradesh)
آروناچال پرادِش، نمایی از صومعۀ تاوانگ
(نام سابق: سازمان مرز شمال شرقیتا ۱۹۷۲) ایالتی در هند، در مرزهای تبتو میانمار، با ۸۳,۵۷۸ کیلومتر مربع مساحت و ۱,۱۶۳,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۱) شامل بیش از ۸۰ گروه قومی. تولید برنج، قهوه، ادویه جات، میوه، و کائوچو بخش عمدۀ کشاورزی آن را تشکیل می دهد. صنایع چوب و زغال سنگ نیز دارد. قبلاً بخشی از ایالت آسامبود و در ۱۹۸۷ به یکی از ایالت های هند تبدیل شد. شهرهای مهم آن بومدیلاو زیروو مرکزش ایتانگراست. این ایالت از کوه پایه های هیمالیاتا قله های آن گسترش یافته و پوشیده از جنگل های انبوه است و اقلیم آن از آب وهوایی آلپی تا نیمه مدارگانی متغیر است. جاذبه های آن عبارت اند از دریاچۀ پاراسورام کوند، که زیارتگاه است؛ رود براهماپوترا(سیانگ)، که در دره ای عمیق از شمال به جنوب جریان دارد؛ دیر تاونگ؛ و پارک ملی نام دافا. دیر بودایی تاونگ، که در ارتفاع ۳هزار متری ساخته شده، بزرگ ترین دیر بوداییان در هند و زادگاه ششمین دالایی لامااست. این دیر کتب خطی و گنجینه های گران بها را در خود جا داده است. هم مرزی این ایالت با چین اهمیت استراتژیک دارد و چین بارها به آن حمله کرده است. مرز این سرزمین با تبت از ۱۹۵۷ مورد اختلاف چین و هند بود. انگلیسی ها در اوایل قرن ۲۰ با موافقت تبت، مرز آن با تبت را با خط ماکماهونمشخص کردند. در دهۀ ۱۹۵۰ سپاهیان چین از خط مکماهون گذشتند و در ۱۹۶۲ نیز چندبار به این سرزمین حمله کردند، اما سرانجام به صورت یک طرفه آتش بس اعلام و به آن سوی خط مزبور عقب نشینی کردند و چین از ادعای خود بر این ایالت، که در آن زمان سازمان مرز شمال شرقی نام داشت، صرف نظر کرد.

پیشنهاد کاربران

بپرس