اروم. [ اُ ] ( ع اِ ) ج ِ اِرَم و اَرِم و اَرومة و اُرومة. || اروم رأس ؛ طَرَفهای سر. || ( اِخ ) قبور عاد.
اروم. [ ] ( اِخ ) موضعی بجنوب قاین.
اروم. [ اَ / اُ ] ( اِخ ) کوهی است بنی سُلیم را. مُضرس بن ربعی الاسدی گوید:
قفا تعرفا بین الدحائل و البتر
منازل کالخیلان أو کتب ِ السطرِ
عَفتها السّمی المدجِنات ُ و زعزعَت
بهن ریاح الصیف شهراً الی شهرِ
فلما عَلا ذات الارُوم ظعائن ُ
حسان ُ الحمول من عریش و من خدرِ.
و در قول جمیل بعضی آنرا بضم همزه روایت کرده اند:
لو ذقت ما أبقی أخاک برامة
لعلمت أنک لاتلوم ُ ملیما
و غداةَ ذی بقر أسِرﱡ صبابةً
و غداة جاوزن الرکاب أرُوما.
( معجم البلدان ).
