ارول یوستاس هریس ( بهانگلیسی: Errol Eustace Harris ) ؛ ( زاده ۱۹ فوریه ۱۹۰۸ - درگذشته ۲۱ ژوئن ۲۰۰۹ ) ، [ ۲] یک فیلسوف اهل آفریقای جنوبی بود. فعالیت او بر توسعه گزارشی منظم و منسجم از منطق، متافیزیک و معرفت شناسی مستتر در درک معاصر از جهان، متمرکز بود. هریس معتقد بود که سنت فلسفی غرب در پیوند با تجربه گرایی، در تعهد خود به آرمان عقل، منابع لازم برای تحقق این هدف را درون خود دارد. او در سال ۲۰۰۸ تولد ۱۰۰ سالگی خود را جشن گرفت. [ ۳]
ارول هریس، در ۱۹ فوریه ۱۹۰۸، در کیمبرلی، آفریقای جنوبی، از پدر و مادری که از لیدز انگلستان مهاجرت کرده بودند، به دنیا آمد. پدرش، ساموئل جک هریس، یکی از مدافعان جنگ کیمبرلی بود، که ( به همراه سیسیل رودز ) در طول جنگ بوئر محاصره شد. ارول مدرک کارشناسی و کارشناس ارشد فلسفه را از دانشگاه رودز در آفریقای جنوبی گرفت، و در دانشگاه آکسفورد، مدرک کارشناسی ادبیات را با پایان نامه ای در مورد ساموئل الکساندر و آلفرد نورث وایتهد دریافت کرد.
او به عنوان افسر آموزش برای بریتانیا خدمت کرد، و در طول جنگ جهانی دوم، با درجه سرگرد در سپاه آموزش ارتش بریتانیا، مربی ارشد کالج آموزش نظامی خاورمیانه در کوه کرمل، فلسطین بود. هو ولدون که بعداً مدیر بی بی سی شد، به عنوان مربی ارشد جانشین او شد. یکی دیگر از مربیان سروان مایکل استوارت بود، که بعدها وزیر امور خارجه در دولت هارولد ویلسون، و متعاقباً بارون فولام شد. در سال ۱۹۵۰، فلسفه را در دانشگاه ویت واترسرند جایی که دبیر، و سپس رئیس انجمن مدرسین بود تدریس کرد. هریس در سال ۱۹۵۳ استاد تمام شد. سپس در هیئت اجرایی هیئت روابط نژادی آفریقای جنوبی به همراه لوتولی، خدمت کرد، و در این سمت با الیور تامبو ( شریک حقوقی نلسون ماندلا، که جانشین ماندلا به عنوان رئیس کنگره ملی آفریقا شد ) آشنا شد و به شورای امنیت ملی مشاوره داد. در سال ۱۹۵۴، اولین اثر مهم فلسفی هریس، «طبیعت، ذهن و علم مدرن»، منتشر شد. در سال ۱۹۵۶، برای سخن رانی در دانشگاه ییل و کالج کنکتیکت به ایالات متحده رفت و پس از آن به عنوان استاد فلسفه منصوب شد. این باعث شد که فعالیت فلسفی او بدون مانع پیش رفت کرده و به رسمیت شناخته شود.
از سال ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۰، به عنوان استاد منطق و متافیزیک در دانشگاه ادینبرو، در اسکاتلند مشغول به تدریس شد، و سپس به کالج کنکتیکت بازگشت. در سال ۱۹۶۲، استاد ممتاز فلسفه در دانشگاه کانزاس، و در سال ۱۹۶۶ استاد فلسفه در دانشگاه نورث وسترن شد، و بعدتر با جان ایوانز استاد فلسفه اخلاق شد، و تا زمان بازنشستگی در سال ۱۹۷۶ در آن جا تدریس کرد. در سال ۱۹۶۸، در کنگره جهانی فلسفه در وین، ریاست جلسه ای را بر عهده داشت و انجمن بین المللی متافیزیک را تأسیس کرد. پس از بازنشستگی به عنوان استاد مدعو در کالج کارلتون، دانشگاه مارکیت، دانشگاه ویلانوا ( به عنوان استاد فلسفه الهیات ) ، و دانشگاه دانشگاه اموری تدریس کرد و پژوهشگر افتخاری در مرکز فلسفه و تاریخ علم در دانشگاه بوستون بود. او رئیس انجمن متافیزیک آمریکا در سال ۱۹۶۹ بود ( و در سال ۱۹۸۵ مدال پل وایس این انجمن را برای کمک برجسته به متافیزیک دریافت کرد ) . همچنین او در سال های ۱۹۷۷–۱۹۷۷ ئیس انجمن هگل آمریکا بود. از سال ۱۹۶۳ در خانه ای در نزدیکی آمبلساید در انگلستان سکونت داشت، و سال های آخر زندگی را در آن جا سپری کرد. هریس در ۲۱ ژوئن ۲۰۰۹ در سن ۱۰۱ سالگی درگذشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفارول هریس، در ۱۹ فوریه ۱۹۰۸، در کیمبرلی، آفریقای جنوبی، از پدر و مادری که از لیدز انگلستان مهاجرت کرده بودند، به دنیا آمد. پدرش، ساموئل جک هریس، یکی از مدافعان جنگ کیمبرلی بود، که ( به همراه سیسیل رودز ) در طول جنگ بوئر محاصره شد. ارول مدرک کارشناسی و کارشناس ارشد فلسفه را از دانشگاه رودز در آفریقای جنوبی گرفت، و در دانشگاه آکسفورد، مدرک کارشناسی ادبیات را با پایان نامه ای در مورد ساموئل الکساندر و آلفرد نورث وایتهد دریافت کرد.
او به عنوان افسر آموزش برای بریتانیا خدمت کرد، و در طول جنگ جهانی دوم، با درجه سرگرد در سپاه آموزش ارتش بریتانیا، مربی ارشد کالج آموزش نظامی خاورمیانه در کوه کرمل، فلسطین بود. هو ولدون که بعداً مدیر بی بی سی شد، به عنوان مربی ارشد جانشین او شد. یکی دیگر از مربیان سروان مایکل استوارت بود، که بعدها وزیر امور خارجه در دولت هارولد ویلسون، و متعاقباً بارون فولام شد. در سال ۱۹۵۰، فلسفه را در دانشگاه ویت واترسرند جایی که دبیر، و سپس رئیس انجمن مدرسین بود تدریس کرد. هریس در سال ۱۹۵۳ استاد تمام شد. سپس در هیئت اجرایی هیئت روابط نژادی آفریقای جنوبی به همراه لوتولی، خدمت کرد، و در این سمت با الیور تامبو ( شریک حقوقی نلسون ماندلا، که جانشین ماندلا به عنوان رئیس کنگره ملی آفریقا شد ) آشنا شد و به شورای امنیت ملی مشاوره داد. در سال ۱۹۵۴، اولین اثر مهم فلسفی هریس، «طبیعت، ذهن و علم مدرن»، منتشر شد. در سال ۱۹۵۶، برای سخن رانی در دانشگاه ییل و کالج کنکتیکت به ایالات متحده رفت و پس از آن به عنوان استاد فلسفه منصوب شد. این باعث شد که فعالیت فلسفی او بدون مانع پیش رفت کرده و به رسمیت شناخته شود.
از سال ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۰، به عنوان استاد منطق و متافیزیک در دانشگاه ادینبرو، در اسکاتلند مشغول به تدریس شد، و سپس به کالج کنکتیکت بازگشت. در سال ۱۹۶۲، استاد ممتاز فلسفه در دانشگاه کانزاس، و در سال ۱۹۶۶ استاد فلسفه در دانشگاه نورث وسترن شد، و بعدتر با جان ایوانز استاد فلسفه اخلاق شد، و تا زمان بازنشستگی در سال ۱۹۷۶ در آن جا تدریس کرد. در سال ۱۹۶۸، در کنگره جهانی فلسفه در وین، ریاست جلسه ای را بر عهده داشت و انجمن بین المللی متافیزیک را تأسیس کرد. پس از بازنشستگی به عنوان استاد مدعو در کالج کارلتون، دانشگاه مارکیت، دانشگاه ویلانوا ( به عنوان استاد فلسفه الهیات ) ، و دانشگاه دانشگاه اموری تدریس کرد و پژوهشگر افتخاری در مرکز فلسفه و تاریخ علم در دانشگاه بوستون بود. او رئیس انجمن متافیزیک آمریکا در سال ۱۹۶۹ بود ( و در سال ۱۹۸۵ مدال پل وایس این انجمن را برای کمک برجسته به متافیزیک دریافت کرد ) . همچنین او در سال های ۱۹۷۷–۱۹۷۷ ئیس انجمن هگل آمریکا بود. از سال ۱۹۶۳ در خانه ای در نزدیکی آمبلساید در انگلستان سکونت داشت، و سال های آخر زندگی را در آن جا سپری کرد. هریس در ۲۱ ژوئن ۲۰۰۹ در سن ۱۰۱ سالگی درگذشت.
wiki: ارول هریس