ارواء

لغت نامه دهخدا

ارواء. [ اِرْ ] ( ع مص ) سیراب کردن. ( منتهی الارب ) ( تاج المصادر بیهقی ). ترویه. || روان کردن. ( غیاث اللغات ). || بروایت شعر داشتن. بر روایت شعر داشتن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( منتهی الارب ).

فرهنگ معین

( اِ ) (اِ. ) [ ع . ] (مص م . )۱ - سیراب کردن . ۲ - روان کردن . ۳ - به روایت شعر داشتن .

پیشنهاد کاربران

بپرس