ارنو باباجانیان

آرنو باباجانیان. آرنو هاروتیونی باباجانیان ( ارمنی: Առնո Հարությունի Բաբաջանյան؛ ۲۲ ژانویهٔ ۱۹۲۱ – ۱۱ نوامبر ۱۹۸۳ ) یک آهنگساز و نوازنده پیانو مشهور اهل ارمنستان بود.
باباجانیان در ایروان، ارمنستان به دنیا آمد. در سن پنج سالگی، استعداد موسیقی او آشکار شد، و آهنگساز آرام خاچاتوریان پیشنهاد کرد که به این پسر آموزش موسیقی مناسبی به او داده شود. دو سال بعد در سال ۱۹۲۸ در سن هفت سالگی وارد کنسرواتوار دولتی کومیتاس ایروان شد. او در سال ۱۹۳۸ مطالعات خود را در مسکو با ویساریون شیبالین ادامه داد.
او بعدها به ایروان بازگشت جایی که از سال ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۶ در کنسرواتوار تدریس می کرد. وی در سال ۱۹۵۲ آهنگ سه نوازی برای پیانو در #F مینور نوشت. این اثر مورد تحسین فوری قرار گرفت و از زمان انتشار آن به عنوان شاهکاری مورد توجه قرار گرفت. متعاقباً وی تورهای کنسرت در سراسر اتحاد شوروی و اروپا را اجرا نمود. در سال ۱۹۷۱ به عنوان هنرمند مردمی اتحاد شوروی برگزیده شد.
باباجانیان در بسیاری از ژانرهای موسیقی فعال بود و حتی بسیاری از آهنگ های محبوب را با هم کاری شاعران برجسته مانند یوگنی یفتوشنکو و en:Robert Rozhdestvensky در میان دیگران می نوشت. بخش عمده ای از موسیقی باباجانیان در موسیقی و فولکلور ارمنی ریشه دارد. اما به طور کلی، روشی که وی از موسیقی مردمی ارمنی استفاده می کند به سبک هنرمندانه ای از راخمانینف و خاچاطوریان است. آثار بعدی او تحت تاثیر پروکوفیف و بارتوک قرار گرفتند. وی توسط دمیتری شوستاکوویچ به عنوان «معلم عالی پیانو» معرفی شد. وی همچنین نوازنده پیانو بود و اغلب کاره های خود را در کنسرت ها اجرا می کرد.
وی برنده جوایزی همچون نیز هنرمند مردمی ارمنستان شوروی و چهره هنری افتخاری ارمنستان شوروی شد.
وی در ۱۱ نوامبر ۱۹۸۳ در سن ۶۲ سالگی در مسکو درگذشت و در آرامستان مرکزی ایروان ( توخماخ ) به خاک سپرده شد.
• پرلود ( ۱۹۳۸؟ )
• رقص واگرساپات ( ۱۹۴۳ )
• بداهه ( ۱۹۴۴ )
• سونات پولیفونیک ( ۱۹۴۶، تجدید نظر ۱۹۵۶ )
• کاپریچیو ( ۱۹۵۱ )
• شش تصویر ( ۱۹۶۳–۶۴ )
• پوئم ( ۱۹۶۵ )
• مدیتیشن ( ۱۹۶۹؟ )
• ملودی و هومورسکو ( ۱۹۷۰ )
• مرثیه ( ۱۹۷۸ )
( با همکاری الکساندر هاروتیونیان )
• رقص ( اوایل دهه ۱۹۴۰ )
• راپسودی ارمنی ( ۱۹۵۰ )
• جشن ( ۱۹۶۰، شامل سازهای کوبه ای )
• کوارتت زهی شماره ۱ ( ۱۹۳۸ )
• کوارتت زهی شماره ۲ ( ۱۹۴۷؟ )
• تریو پیانو ( ۱۹۵۲ )
• کوارتت زهی شماره ۳ ( ۱۹۷۶ )