آرنه گاربورگ. آرنه گاربورگ ( انگلیسی: Arne Garborg؛ زاده ۲۵ ژانویهٔ ۱۸۵۱ درگذشته ۱۴ ژانویهٔ ۱۹۲۴ ) یک نویسنده[ ۱] اهل نروژ بود. گاربورگ، از نویسندگان برجسته نروژی در اواخر قرن نوزدهم بود. وی بیشتر به نروژی نو می نوشت و از جمله مؤسس چند روزنامه در نروژ بود. آثار گسترده وی، در معرفی اندیشه های فلسفی، ادبی و مذهبی به مردم نروژ، نقش مؤثری داشته است. [ ۲]
آرنه گاربورگ، در منطقه حاصلخیز یَرِن در یک خانواده مالک زمین به دنیا آمد و صاحب حق وراثت بود. نخستین سال های کودکی وی در رفاه گذشت. اما بعد، زمانی که او ۹ سال داشت، پدرش دچار نوعی بحران مذهبی و روانی شد و این وضع به شدت تغییر کرد. سالهای نوجوانی وی همراه با دوره های دائمی افسردگی و تعصب مذهبی بیمار گونهٔ پدرش همراه بود. در سال ۱۸۶۹م، پدر گاربورگ، مزرعهٔ خانوادگی را فروخت و سپس جان خود را گرفت. آرنه گاربورگ، در سال ۱۸۶۶م، در شهرک زادگاه خود، تایم، وارد مدرسه تربیت معلم شد. وی در دوران تحصیل، در نشریه دست نویس مدرسه فعال بود و علاوه بر شعر، مقالاتی در خصوص مسائل آموزشی و مذهبی می نوشت. بین سالهای ۱۸۶۶ تا ۱۸۶۸م، در شهرکی نزدیک استاوانگر، به عنوان معلم استخدام شده و مشغول تدریس بود. وی در جلسات تخصصی آموزگاران که بین سالهای ۱۸۶۸ تا ۱۸۷۰م، در تودهستران برگزار می شد، شرکت داشت. سپس بین سالهای ۱۸۷۰ تا ۱۸۷۱م، در ریسور تدریس کرد. بعدها او به پایتخت نروژ سفر کرد و در سال ۱۸۷۵م، بعد از شرکت در امتحانات مربوط، مدرک رسمی در شغل معلمی دریافت کرد. آرنه گاربورگ، در سال ۱۸۸۷م، با دختری به نام «هیلدا» ازدواج کرد و همراه همسرش به استردیلن، نقل مکان کرد. این زوج در سال ۱۸۹۷م، در شهرک آسکر در آکرهوس که در حال حاضر بخشی از استان ویکن است، در منطقه ای که به دره هنرمندان معروف شده، ساکن شدند. آرنه گاربورگ، در ۱۴ ژانویه ۱۹۲۴م، در همین شهرک، زندگی خود را وداع گفت. [ ۳]
آرنه گاربورگ، در سال ۱۸۷۱م، یک نشریه ویژه، برای آموزگاران نروژ، پایه گذاری کرد. نام این نشریه نخست، «سمیناریست» بود و بعد به مجله صنف آموزگاران، تغییر نام داد. ضمن آنکه وی، از سال ۱۸۷۲م، در نشریه محلی تودهستران نیز ویراستار بود. در بهار سال ۱۸۷۳م، اولین کتاب از آرنه گاربورگ، منتشر شد. از سال ۱۸۷۶م، وی در استخدام یک روزنامه ادبی وقت به نام «آفتن بلاده» بود. در این دوره او از جمله در مقاله ای از تصمیم دانشگاه که به گیورگ برندس، اجازه سخنرانی نداده بود، دفاع کرد. در همین دوره، وی همچنین مقالات تندی می نوشت که بعدها در سال ۱۸۷۷م، به صورت کتابی، باعنوان «جنبش زبان و ملیت جدید نروژی» منتشر شد. همان سال وی مجله دیگری تأسیس کرد و در انتشار چند نشریه دیگر مشارکتی محوری داشت. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآرنه گاربورگ، در منطقه حاصلخیز یَرِن در یک خانواده مالک زمین به دنیا آمد و صاحب حق وراثت بود. نخستین سال های کودکی وی در رفاه گذشت. اما بعد، زمانی که او ۹ سال داشت، پدرش دچار نوعی بحران مذهبی و روانی شد و این وضع به شدت تغییر کرد. سالهای نوجوانی وی همراه با دوره های دائمی افسردگی و تعصب مذهبی بیمار گونهٔ پدرش همراه بود. در سال ۱۸۶۹م، پدر گاربورگ، مزرعهٔ خانوادگی را فروخت و سپس جان خود را گرفت. آرنه گاربورگ، در سال ۱۸۶۶م، در شهرک زادگاه خود، تایم، وارد مدرسه تربیت معلم شد. وی در دوران تحصیل، در نشریه دست نویس مدرسه فعال بود و علاوه بر شعر، مقالاتی در خصوص مسائل آموزشی و مذهبی می نوشت. بین سالهای ۱۸۶۶ تا ۱۸۶۸م، در شهرکی نزدیک استاوانگر، به عنوان معلم استخدام شده و مشغول تدریس بود. وی در جلسات تخصصی آموزگاران که بین سالهای ۱۸۶۸ تا ۱۸۷۰م، در تودهستران برگزار می شد، شرکت داشت. سپس بین سالهای ۱۸۷۰ تا ۱۸۷۱م، در ریسور تدریس کرد. بعدها او به پایتخت نروژ سفر کرد و در سال ۱۸۷۵م، بعد از شرکت در امتحانات مربوط، مدرک رسمی در شغل معلمی دریافت کرد. آرنه گاربورگ، در سال ۱۸۸۷م، با دختری به نام «هیلدا» ازدواج کرد و همراه همسرش به استردیلن، نقل مکان کرد. این زوج در سال ۱۸۹۷م، در شهرک آسکر در آکرهوس که در حال حاضر بخشی از استان ویکن است، در منطقه ای که به دره هنرمندان معروف شده، ساکن شدند. آرنه گاربورگ، در ۱۴ ژانویه ۱۹۲۴م، در همین شهرک، زندگی خود را وداع گفت. [ ۳]
آرنه گاربورگ، در سال ۱۸۷۱م، یک نشریه ویژه، برای آموزگاران نروژ، پایه گذاری کرد. نام این نشریه نخست، «سمیناریست» بود و بعد به مجله صنف آموزگاران، تغییر نام داد. ضمن آنکه وی، از سال ۱۸۷۲م، در نشریه محلی تودهستران نیز ویراستار بود. در بهار سال ۱۸۷۳م، اولین کتاب از آرنه گاربورگ، منتشر شد. از سال ۱۸۷۶م، وی در استخدام یک روزنامه ادبی وقت به نام «آفتن بلاده» بود. در این دوره او از جمله در مقاله ای از تصمیم دانشگاه که به گیورگ برندس، اجازه سخنرانی نداده بود، دفاع کرد. در همین دوره، وی همچنین مقالات تندی می نوشت که بعدها در سال ۱۸۷۷م، به صورت کتابی، باعنوان «جنبش زبان و ملیت جدید نروژی» منتشر شد. همان سال وی مجله دیگری تأسیس کرد و در انتشار چند نشریه دیگر مشارکتی محوری داشت. [ ۴]
wiki: آرنه گاربورگ