ارنست گیلز

ویلیام ارنست پاول گیلز ( William Ernest Powell Giles ) ( زاده ۲۰ ژوئیه ۱۸۳۵ – درگذشت ۱۳ نوامبر ۱۸۹۷ ) ، [ ۲] معروف به ارنست گیلز، کاوشگری استرالیایی بود که پنج سفر اکتشافی بزرگ را به مناطقی از استرالیای جنوبی و استرالیای غربی رهبری کرد. [ ۳] [ ۴]
ارنست گیلز در بریستول، انگلستان چشم به جهان گشود. او پسر ارشد ویلیام گیلز ( زادهٔ حدود ۱۷۹۵ – درگذشتهٔ ۲۸ مه ۱۸۶۰ ) ، بازرگان و جین الیزابت گیلز، با نام دوشیزگی پاول ( زادهٔ حدود ۱۸۰۴ – درگذشتهٔ ۱۵ مارس ۱۸۷۹ ) بود. اوضاع خانواده شان خوب بود تا زمانی که در تنگنا قرار گرفتند و به استرالیا مهاجرت کردند. ویلیام گیلز تا سال ۱۸۵۰ در آدلاید شمالی و تا سال ۱۸۵۳ در ملبورن زندگی کرد. ویلیام بعدها به استخدام گمرک اچ. ام در ویکتوریا درآمد و همسرش مدرسهٔ دخترانهٔ موفقی در زمان مستعمره تأسیس کرد. [ ۵] [ ۶]
گیلز در مدرسهٔ بیمارستان مسیح در نیوگیت، لندن تحصیل کرد. [ ۷] در سال ۱۸۵۰، در ۱۵ سالگی، به استرالیا مهاجرت کرد و به والدینش در آدلاید پیوست. در سال ۱۸۵۲، گیلز به نواحی زرخیز ویکتوریا رفت، سپس کارمند ادارهٔ پُست در ملبورن و بعدها کارمند دادگاه شهرستان شد. [ ۸] طولی نکشید که گیلز از زندگی شهری خسته شد و به کشور قبلی خود بازگشت و به عنوان یک بوشمن تجربیات ارزشمندی را به دست آورد. در سال ۱۸۶۵، او سفری اکتشافی به شمال غرب رودخانهٔ دارلینگ در رشته کوه یانکانیا داشت و در آنجا در جستجوی زمین هایی بود که قابلیت کشت کنف را داشته باشند، زیرا در آن زمان ماده ای ارزشمند برای ساخت طناب بود.
گیلز تا سال ۱۸۷۲، زمانی که با دو مرد دیگر، چمبرز پیلار در قلمرو شمالی را ترک می کرد، قصد سفر اکتشافی سازمان یافته ای را نداشت و در ۲۲ اوت، سرزمین های ناشناختهٔ زیادی را به سمت شمال غرب و غرب طی کرد. آن ها طی سفر خود به دریاچهٔ آمادئوس رسیدند که مسیرشان را مسدود کرده بود و از آنجاییکه اسب های شان ضعیف شده بودند، مجبور شدند به رودخانهٔ فینکه و سپس به شارلوت واترز و آدلاید بازگردند، جاییکه گیلز، در ژانویه ۱۸۷۳ وارد آنجا شد. گیلز این سفر اکتشافی خود را نافرجام تلقی کرد، هرچند با توجه به تعداد و تجهیزات گروهش، عملکرد خوبی به شمار می رفت.
با کمک های مالی دوست گیلز، بارون وون مولر، شرایط دومین سفر اکتشافی مهیا شد.
گیلز، اولین فرد اروپایی بود که صخره های سنگی به نام اولگاس که امروزه رسماً با نام کاتا جوتا/کوه اولگا شناخته می شوند، دریاچهٔ آمادئوس را دید. او می خواست به احترام حامی خود، بارون فردیناند وون مولر، نام آن ها را به ترتیب کوه مولر و دریاچهٔ فردیناند بنامد، هرچند مولر او را مجاب کرد که نام آن ها را به افتخار پادشاه آمادئوس از اسپانیا و ملکه اولگا از وورتمبرگ نام گذاری کند. ظاهراً گیلز اولورو ( معروف به صخرهٔ آیرز ) را پیدا کرد، اما کاوشگر رقیب، ویلیام گوس، زودتر مدعی این اکتشاف شد. [ ۹]