ارنست پلاتنر

ارنست پلاتنر ( /ˈplɑːtnər/   ; آلمانی: ۱۱ ژوئن ۱۷۴۴ – ۲۷ دسامبر ۱۸۱۸ ) انسان شناس، پزشک و فیلسوف خردگرا[ ۱] آلمانی، متولد لایپزیگ بود. او پدر نقاش ارنست زاخاریاس پلاتنر ( ۱۸۵۵–۱۷۷۳ ) بود.
پس از مرگ پدرش در سال ۱۷۴۷، لغت شناس یوهان آگوست ارنستی پدر رضاعی او شد. او تحصیلات اولیه خود را در ژیمناسیوم در آلتنبورگ، توماسکوله در لایپزیگ و در ژیمنازیم در گرا دریافت کرد. [ ۲] پس از آن، او در دانشگاه لایپزیگ تحصیل کرد، جایی که در سال ۱۷۷۰ دانشیار پزشکی شد. بعداً در لایپزیک به عنوان استاد تمام فیزیولوژی ( ۱۷۸۰ ) و فلسفه ( ۱۸۱۱ ) منصوب شد. در ۱۷۸۳/۸۴ و ۱۷۸۹/۹۰به عنوان رئیس دانشگاه خدمت کرد. [ ۲]
پلاتنر از پیروان آموزه های لایبنیتس بود. او نویسنده انسان شناسی برای پزشکان و خردمندان جهان، یکی از مهم ترین آثار انسان شناسی Spätaufklärung ( دوره ای از ادبیات آلمان ) بود. این اثر بر دانشمندانی از جمله یوهان گوتفرید هردر، فردریش شیلر و کارل فیلیپ موریتز تأثیرگذار بود. او انسان شناسی مدرن را به عنوان یک علم پزشکی - فلسفی برای کل فرد تلقی می کرد — دیدگاهی که می توان آن را پیش درآمد طب روان تنی در نظر گرفت. [ ۳]
پلاتنر در اصل واژه Unbewußtseyn ( ناخودآگاه ) را ابداع کرد. [ ۴] او همچنین به دلیل ابداع عبارت «تاریخ عمل گرایانه قوه شناخت انسان» ( pragmatische Geschichte des menschlichen Erkentnißvermogens ) شناخته می شود، [ ۵] که بعداً توسط یوهان گوتلیب فیشته به عنوان «تاریخ عمل گرایانه روح انسان» ( pragmatische Geschichtes des ) شناخته شد. [ ۶]
• Anthropologie für Aerzte und Weltweise ( انسان شناسی برای پزشکان و خردمندان جهان ) ، ۱۷۷۲
• Neue Anthropologie für Aerzte und Weltweise ( انسان شناسی جدید برای پزشکان و خردمندان جهان ) ، ۱۷۹۰
• Über den Atheismus. Ein Gespräch ( دربارهٔ الحاد، یک مکالمه ) ، ۱۷۸۳
• اصطلاحات فلسفی با برخی اصول برای تاریخ فلسفه، جلد. ۱: ۱۷۷۶، جلد. ۲: ۱۷۸۲
• Questiones physiologicae ( سوالات فیزیولوژی ) ، ۱۷۹۴
• Quaestiones medicinae forensis ( سوالات پزشکی قانونی ) ، ۱۸۱۷–۱۷۹۷