ارنست همینگوی در دوم ژوئیه ۱۹۶۱ با شلیک گلوله ای به زندگی خود خاتمه داد
پدرش هم در چنین روزی و در سن او یعنی ۶۱ سالگی از دنیا رفته بود
مرگ پدر نوعی شیفتگی در همینگوی به وجود آورد.
او در ۲۴ ژانویه ۱۹۲۹ از مادر خواست اسلحه ای را که پدرش سال گذشته با آن خودکشی کرده بود به او بدهد.
... [مشاهده متن کامل]
خودکشی همینگوی نقطه پایان افسردگیهای شدید وی بود.
او چندین مرتبه اقدام به خودکشی کرد
دوم ژوئیه ۱۹۶۱ ، یکشنبه بود.
همینگوی قبل از ساعت هفت از خواب بیدار شد
در انبار زیرزمین را باز کرد تفنگ دو لول مورد علاقه اش را برداشت آن را به سرسرا برد و دو گلوله در آن گذاشت
سپس قنداق آن را روی زمین و نوک لوله ها را بر پیشانی خود قرار داد وشلیک کرد.
البته باید ذکر کرد که خودکشی در خانواده همینگوی امری غیر عادی نبود.
پدربزرگ مادری همینگوی هم با اسلحه خودکشی کرده بود
برادر و نوه بزرگ همینگوی هم خودکشی کردند
درحیاط خلوت نویسندگان
راینراشمیتس
مهشیدمیرمعزی
پدرش هم در چنین روزی و در سن او یعنی ۶۱ سالگی از دنیا رفته بود
مرگ پدر نوعی شیفتگی در همینگوی به وجود آورد.
او در ۲۴ ژانویه ۱۹۲۹ از مادر خواست اسلحه ای را که پدرش سال گذشته با آن خودکشی کرده بود به او بدهد.
... [مشاهده متن کامل]
خودکشی همینگوی نقطه پایان افسردگیهای شدید وی بود.
او چندین مرتبه اقدام به خودکشی کرد
دوم ژوئیه ۱۹۶۱ ، یکشنبه بود.
همینگوی قبل از ساعت هفت از خواب بیدار شد
در انبار زیرزمین را باز کرد تفنگ دو لول مورد علاقه اش را برداشت آن را به سرسرا برد و دو گلوله در آن گذاشت
سپس قنداق آن را روی زمین و نوک لوله ها را بر پیشانی خود قرار داد وشلیک کرد.
البته باید ذکر کرد که خودکشی در خانواده همینگوی امری غیر عادی نبود.
پدربزرگ مادری همینگوی هم با اسلحه خودکشی کرده بود
برادر و نوه بزرگ همینگوی هم خودکشی کردند
درحیاط خلوت نویسندگان
راینراشمیتس
مهشیدمیرمعزی
ارنِست میلر هِمینگوِی ( زاده ۲۱ ژوئیه ۱۸۹۹ – درگذشته ۲ ژوئیه ۱۹۶۱ ) از نویسندگان برجستهٔ معاصر ایالات متحده آمریکا و برندهٔ جایزه نوبل ادبیات بود. او از پایه گذاران یکی از تاثیرگذارترین انواع ادبی، موسوم به «وقایع نگاری ادبی» شناخته می شود. قدرت بیان و زبردستی همینگوی در توصیف شخصیت های داستانی به گونه ای بود که او را پدر ادبیات مدرن لقب داده اند.
... [مشاهده متن کامل]
ارنست همینگوی در ۲۱ ژوئیه ۱۸۹۹ در اوک پارک ایالت ایلینوی متولد شد. پدرش کلارنس یک پزشک و مادرش گریس معلم پیانو و آواز بود. ارنست تابستان ها را به همراه خانواده اش که در شمال میشیگان به سر می برد و در همان جا بود که او متوجّه علاقه شدید خود به ماهیگیری شد.
او پس از اتمام دورهٔ دبیرستان، در سال ۱۹۱۷ برای مدّتی در کانزاس سیتی به عنوان گزارشگر گاهنامهٔ استار مشغول به کار شد. در جنگ جهانی اول او داوطلب خدمت در ارتش شد امّا ضعف بینایی او را از این کار بازداشت در عوض به عنوان رانندهٔ آمبولانس صلیب سرخ در نزدیکی جبهه ایتالیا به خدمت گرفته شد. در ۸ ژوئیه ۱۹۱۸ مجروح شد و ماه ها در بیمارستان بستری بود.
در بازگشتش به ایالت متحده مردم شهر و محله اش در اوک پارک از او مانند قهرمانان استقبال کردند. ارنست کار خبرنگاری را از سر گرفت. در پاریس ارنست برای تورنتو استار مشغول به کار شد. آن ها همچنان برای گذران زندگی از سهم ارث پدری هدلی استفاده می کردند و ارنست به کار داستان نویسی نیز می پرداخت. طیّ همین دوران یعنی بین سال های ۱۹۲۱ تا ۱۹۲۶ بود که او در مقام یک نویسنده به شهرت رسید.
سبک ویژهٔ او در نوشتن او را نویسنده ای بی همتا و بسیار اثرگذار کرده بود. در سال ۱۹۲۵ نخستین رشته داستان های کوتاهش، در زمانهٔ ما، منتشر شد که به خوبی گویای سبک خاص او بود. خاطراتش از آن دوران که پس از مرگ او در سال ۱۹۶۴ با عنوان «عید متغیر» انتشار یافت، برداشتی شخصی از نویسندگان، هنرمندان، فرهنگ و شیوه زندگی در پاریس دههٔ ۱۹۲۰ است.
ارنست و هدلی در اکتبر ۱۹۲۳ صاحب یک فرزند پسر شدند و نام او را جک گذاشتند ( با نام مستعار بامبی ) . این خانوادهٔ جوان به مکان های زیادی از اروپا به ویژه اروپای مرکزی سفر می کردند و در زمستان ها به اسکی می پرداختند. در تابستان ها برای شرکت در جشنواره سن فرمین در پامپلونا به اسپانیا سفر می کردند که اولین سفرشان در تابستان ۱۹۲۳ بود. در سال ۱۹۲۶ اولین رمان او بر پایه تجربه های به دست آمده اش از اسپانیا با نام «خورشید همچنان طلوع می کند» به چاپ رسید.
... [مشاهده متن کامل]
ارنست همینگوی در ۲۱ ژوئیه ۱۸۹۹ در اوک پارک ایالت ایلینوی متولد شد. پدرش کلارنس یک پزشک و مادرش گریس معلم پیانو و آواز بود. ارنست تابستان ها را به همراه خانواده اش که در شمال میشیگان به سر می برد و در همان جا بود که او متوجّه علاقه شدید خود به ماهیگیری شد.
او پس از اتمام دورهٔ دبیرستان، در سال ۱۹۱۷ برای مدّتی در کانزاس سیتی به عنوان گزارشگر گاهنامهٔ استار مشغول به کار شد. در جنگ جهانی اول او داوطلب خدمت در ارتش شد امّا ضعف بینایی او را از این کار بازداشت در عوض به عنوان رانندهٔ آمبولانس صلیب سرخ در نزدیکی جبهه ایتالیا به خدمت گرفته شد. در ۸ ژوئیه ۱۹۱۸ مجروح شد و ماه ها در بیمارستان بستری بود.
در بازگشتش به ایالت متحده مردم شهر و محله اش در اوک پارک از او مانند قهرمانان استقبال کردند. ارنست کار خبرنگاری را از سر گرفت. در پاریس ارنست برای تورنتو استار مشغول به کار شد. آن ها همچنان برای گذران زندگی از سهم ارث پدری هدلی استفاده می کردند و ارنست به کار داستان نویسی نیز می پرداخت. طیّ همین دوران یعنی بین سال های ۱۹۲۱ تا ۱۹۲۶ بود که او در مقام یک نویسنده به شهرت رسید.
سبک ویژهٔ او در نوشتن او را نویسنده ای بی همتا و بسیار اثرگذار کرده بود. در سال ۱۹۲۵ نخستین رشته داستان های کوتاهش، در زمانهٔ ما، منتشر شد که به خوبی گویای سبک خاص او بود. خاطراتش از آن دوران که پس از مرگ او در سال ۱۹۶۴ با عنوان «عید متغیر» انتشار یافت، برداشتی شخصی از نویسندگان، هنرمندان، فرهنگ و شیوه زندگی در پاریس دههٔ ۱۹۲۰ است.
ارنست و هدلی در اکتبر ۱۹۲۳ صاحب یک فرزند پسر شدند و نام او را جک گذاشتند ( با نام مستعار بامبی ) . این خانوادهٔ جوان به مکان های زیادی از اروپا به ویژه اروپای مرکزی سفر می کردند و در زمستان ها به اسکی می پرداختند. در تابستان ها برای شرکت در جشنواره سن فرمین در پامپلونا به اسپانیا سفر می کردند که اولین سفرشان در تابستان ۱۹۲۳ بود. در سال ۱۹۲۶ اولین رمان او بر پایه تجربه های به دست آمده اش از اسپانیا با نام «خورشید همچنان طلوع می کند» به چاپ رسید.
توصیه میکنم اثر ایشون به اسم ،
"برنده چیزی نمی برد"
رو حتما مطالعه کنین
"برنده چیزی نمی برد"
رو حتما مطالعه کنین
سلام توجه کنید هِ هست نه هَ.
اِرنست هِمینگوِی
اِرنست هِمینگوِی
تپه های سبز آفریقا