ارنست ماخ

ارنست والدفرید یوزف ونتسل ماخ ( به آلمانی: Ernst Waldfried Josef Wenzel Mach ) فیلسوف و فیزیکدان اتریشی در قرون نوزدهم و بیستم میلادی بود.
در توراس، زاده شد. او که در مکانیک کلاسیک، دارای تئوری های ارزشمندی است، در شمار پیش گامان نظریه آلبرت اینشتین در مورد ایجاد مکانیک نسبیتی، جای دارد و نظریات خود را در دو جلد، به نام علم مکانیک، منتشر کرد.
ماخ، کرسی تاریخ و نظریه علم استقرایی در دانشگاه وین را بر عهده داشت. کار عمده او پرورش بیشتر تجربه گرایی جرج بارکلی و دیوید هیوم بود.
به اعتقاد ارنست ماخ، در علم، تنها باید از واژگانی استفاده شود که به صورت تجربی قابل مشاهده اند و نمی توان در نظریه های علمی، از واژگانی مانند میدان الکتریکی استفاده کرد. گاهی از این دیدگاه به عنوان تجربه گرایی خام یاد می شود.
نخستین فیلسوفان علم و بیشتر فیزیک دانان و ریاضی دانان متمایل به منطق و فلسفه، از ماخ، پیروی نکردند.
او در روز ۲۹ اکتبر ۱۹۱۶ یک روز پس از تولد ۷۸ سالگی اش درگذشت.