ارنست رادرفورد ( به انگلیسی: Ernest Rutherford, 1st Baron Rutherford of Nelson ) فیزیک دان برجسته هسته ای و برنده نوبل اهل نیوزیلند بود. ۱۹۱۱، او هسته اتم را کشف کرد. به پاس آن، او را پدر فیزیک هسته ای می نامند. عنصر رادرفوردیم به افتخار او نام گذاری شده است.
از کارهای او، پیش نهاد نیمه عمر رادیواکتیو، کشف عنصر رادیواکتیو رادون، [ ۱] و جدا کردن تابش آلفا و بتا[ ۲] هنگام کار در دانشگاه مک گیل در مونترال، کبک، کانادا بود. ۱۹۰۸، او «به سبب تحقیق دربارهٔ تجزیه عناصر و شیمی مواد رادیواکتیو» نوبل شیمی گرفت. [ ۳] او نخستین برنده نوبل در کانادا و اقیانوسیه بود.
رادرفورد، ۱۹۰۷ به دانشگاه ویکتوریا منچستر ( دانشگاه منچستر امروزی ) در انگلستان نقل مکان کرد، جایی که او و توماس رویز ثابت کردند که تابش آلفا، هسته هلیوم است. [ ۴] [ ۵] رادرفورد مشهورترین کارش را پس از برنده نوبل شدن انجام داد. [ ۳] ۱۹۱۱، او پیش نهاد که بار اتم ها در یک هسته بسیار کوچک متمرکز شده است، گرچه نتوانست مثبت یا منفی بودن آن را ثابت کند. [ ۶] [ ۷] بدین ترتیب با کشف و تفسیر خود، مدل اتم رادرفورد را پیش نهاد. پراکندگی رادرفورد، از راه آزمایش ورقه نازک طلا از سوی هانس گایگر و ارنست مارسدن - سایپرز نشان داده شد. ۱۹۱۷، او نخستین آزمایش هسته ای را انجام داد که در آن، هسته های نیتروژن با ذرات آلفا بمباران می شد. در نتیجه، او انتشار ذره ای زیراتمی را کشف کرد که ۱۹۱۹، آن را «اتم هیدروژن» نامید، گرچه ۱۹۲۰، آن را، دقیق تر، پروتون نامید. [ ۸] [ ۹]
۱۹۱۹، رادرفورد مدیر آزمایشگاه کاوندیش در دانشگاه کمبریج شد. ۱۹۳۲، جیمز چادویک با هدایت او، نوترون را کشف کرد و همان سال اولین آزمایش تقسیم هسته، کاملاً کنترل شده، از سوی دانشجویان او، جان کاکرافت و ارنست والتون، انجام شد.
رادرفورد، ۱۹۳۷ درگذشت و در اَبی وست مینستر نزدیک آیزاک نیوتون به خاک سپرده شد. ۱۹۹۷، عنصر شیمیایی رادرفوردیم ( عنصر ۱۰۴ ) به افتخار او نام گذاری شد.
ارنست رادرفورد، ۳۰ اوت ۱۸۷۱ در حومه برایت واتر، نلسون در ساحل شمالی جزیره جنوبی نیوزیلند زاده شد. او چهارمین از دوازده فرزند جیمز و مارتا رادرفورد، نیوزیلندی های نسل اول بود که در کودکی از اسکاتلند به زلاند نو آمده بودند. خانواده رادرفورد، پرجمعیت و دوازده بچه ای بود که همه در کارهای روزمره خانواده همکاری می کردند. اهل خانه، همه جدی و کلیسا رو، خوش حال و بافرهنگ بودند. علاقه رادرفورد به علوم، زود آشکار شد. او ده ساله بود که به کتاب پرطرف داری به نام مفاهیم اولیه در فیزیک، نوشته معلمی به نام بالفور استوارت برخورد. این کتاب، یک خودآموز فیزیک بود که در آن اصول فیزیک با چیزهای ساده در خانه مانند سکه، شمع، سنگ ترازو و وسایل آشپزخانه یاد داده می شد. رادرفورد جوان، سخت شیفته آن کتاب شده بود. نخستین بورسیه از چندین بورسیه تحصیلی زندگی اش را ۱۸۸۷، که ۱۶ ساله بود، به دست آورد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز کارهای او، پیش نهاد نیمه عمر رادیواکتیو، کشف عنصر رادیواکتیو رادون، [ ۱] و جدا کردن تابش آلفا و بتا[ ۲] هنگام کار در دانشگاه مک گیل در مونترال، کبک، کانادا بود. ۱۹۰۸، او «به سبب تحقیق دربارهٔ تجزیه عناصر و شیمی مواد رادیواکتیو» نوبل شیمی گرفت. [ ۳] او نخستین برنده نوبل در کانادا و اقیانوسیه بود.
رادرفورد، ۱۹۰۷ به دانشگاه ویکتوریا منچستر ( دانشگاه منچستر امروزی ) در انگلستان نقل مکان کرد، جایی که او و توماس رویز ثابت کردند که تابش آلفا، هسته هلیوم است. [ ۴] [ ۵] رادرفورد مشهورترین کارش را پس از برنده نوبل شدن انجام داد. [ ۳] ۱۹۱۱، او پیش نهاد که بار اتم ها در یک هسته بسیار کوچک متمرکز شده است، گرچه نتوانست مثبت یا منفی بودن آن را ثابت کند. [ ۶] [ ۷] بدین ترتیب با کشف و تفسیر خود، مدل اتم رادرفورد را پیش نهاد. پراکندگی رادرفورد، از راه آزمایش ورقه نازک طلا از سوی هانس گایگر و ارنست مارسدن - سایپرز نشان داده شد. ۱۹۱۷، او نخستین آزمایش هسته ای را انجام داد که در آن، هسته های نیتروژن با ذرات آلفا بمباران می شد. در نتیجه، او انتشار ذره ای زیراتمی را کشف کرد که ۱۹۱۹، آن را «اتم هیدروژن» نامید، گرچه ۱۹۲۰، آن را، دقیق تر، پروتون نامید. [ ۸] [ ۹]
۱۹۱۹، رادرفورد مدیر آزمایشگاه کاوندیش در دانشگاه کمبریج شد. ۱۹۳۲، جیمز چادویک با هدایت او، نوترون را کشف کرد و همان سال اولین آزمایش تقسیم هسته، کاملاً کنترل شده، از سوی دانشجویان او، جان کاکرافت و ارنست والتون، انجام شد.
رادرفورد، ۱۹۳۷ درگذشت و در اَبی وست مینستر نزدیک آیزاک نیوتون به خاک سپرده شد. ۱۹۹۷، عنصر شیمیایی رادرفوردیم ( عنصر ۱۰۴ ) به افتخار او نام گذاری شد.
ارنست رادرفورد، ۳۰ اوت ۱۸۷۱ در حومه برایت واتر، نلسون در ساحل شمالی جزیره جنوبی نیوزیلند زاده شد. او چهارمین از دوازده فرزند جیمز و مارتا رادرفورد، نیوزیلندی های نسل اول بود که در کودکی از اسکاتلند به زلاند نو آمده بودند. خانواده رادرفورد، پرجمعیت و دوازده بچه ای بود که همه در کارهای روزمره خانواده همکاری می کردند. اهل خانه، همه جدی و کلیسا رو، خوش حال و بافرهنگ بودند. علاقه رادرفورد به علوم، زود آشکار شد. او ده ساله بود که به کتاب پرطرف داری به نام مفاهیم اولیه در فیزیک، نوشته معلمی به نام بالفور استوارت برخورد. این کتاب، یک خودآموز فیزیک بود که در آن اصول فیزیک با چیزهای ساده در خانه مانند سکه، شمع، سنگ ترازو و وسایل آشپزخانه یاد داده می شد. رادرفورد جوان، سخت شیفته آن کتاب شده بود. نخستین بورسیه از چندین بورسیه تحصیلی زندگی اش را ۱۸۸۷، که ۱۶ ساله بود، به دست آورد.
wiki: ارنست رادرفورد