ارندج

لغت نامه دهخدا

ارندج. [ اَ / اِ رَ دَ ] ( معرب ، اِ ) معرب رنده. یَرندج. چرم سیاه. ( منتهی الارب ). پوست سیاه. ( مهذب الاسماء ): و مما اخذوه [ای العرب ] من الفارسیة الارندج ، الجلود التی تدبغ بالعفص. ( ابن درید در جمهره ازسیوطی در المزهر ). الارندج و الیرندج ؛ اصله بالفارسیة رَنْدَه و هو جلد اسود، و انشد الاعشی :
علیه دَیابُوذٌ تَسَرْبَل َ تحته
ارندَج اسکاف یُخالط عِظلِما.
و انشد العجّاج :
کأنّه مُسَرْوَل ٌ ارندَجا.
( المعرب جوالیقی ).

پیشنهاد کاربران