ارمنی های گیلان بخشی از مردمان ارمنی تبار ساکن استان گیلان که غالباً در شهرهای رشت و بندرانزلی زندگی می کنند. به زبانشان که ارمنی یکی از زبانهای هندواروپایی است، سخن می گویند و پیرو دین مسیحیت از شاخه گریگوریان هستند . ارمنی های استان گیلان به لحاظ دینی جزء ۱۲ ناحیه تابعهٔ شورای خلیفه گری ارامنه تهران و شمال می باشند.
... [مشاهده متن کامل]
ورود اولیه و سکونت ارمنی ها در نواحی شمالی ایران و استان گیلان به دوران حکومتی شاه عباس باز می گردد که در حدود ۲۴ الی ۲۷ هزار خانوار ارمنی جهت زراعت و پرورش کرم ابریشم به این منطقه کوچانده شدند، اما به علت بیماری های صعب العلاج و ناسازگاری با آب و هوای شمال موجب مرگشان گردید که تنها پنج الی شش هزار خانوار از آنان باقی ماند. در همان دوران و امروزه مرکز تجمع و سکونت ارمنی ها در مرکز استان، رشت و سپس بندرانزلی است، ولی در سایر شهرهای گیلان نظیر لاهیجان، لنگرود، رودسر، فومن و تالش نیز اقلیتی از ارمنیان در دوران گذشته سکونت داشتند. اشتغال آنان در بخش های تجارت، صنعت، ادارات دولتی، پزشکی، مشاغل آزاد و هنر بوده است.
ارمنی ها از قرن هفدهم به بعد در رشت سکونت دارند. که در قرن بیستم اوج شکوفایی ارمنیان بود که سبب تبدیل گشتن این شهر به عنوان یکی از مراکز مهم تجاری ارمنیان در زمینه ابریشم و برنج بدل گشته بود تبار و خانوادهٔ این گروه قومی ارمنی در استان گیلان به خانواده های تومانیان، اصلانیان، هورادانیان و گوسیکیان که از جمله خانواده های معروفی هستند که در این تجارت سابقه ای طولانی داشته اند. مراکز تجاری تومانیان و لیازانُف روابط تجاری گسترده ای با روسیه داشته اند، برمی گردند. در دهه های پنجاه قرن نوزدهم میلادی، حدود هشتصد ارمنی در رشت و چهارصد ارمنی در سایر شهرهای گیلان سکونت داشته اند. در سال ۱۹۳۴ میلادی حدود ۵۱۵ و در سال ۱۹۸۹ میلادی حدود ۴۳ خانوار ارمنی در رشت زندگی می کردند.
اجتماع و نخستین سکونت ارمنی ها از اواسط قرن هجدهم در بندرانزلی شکل گرفته است. در دورهٔ چهارم قرن نوزدهم میلادی هفتاد خانوار ارمنی در بندرانزلی سکونت داشتند که به دلیل بیماری های صعب العلاج نظیر طاعون و مالاریا از این شهر مهاجرت کردند. بعد از گذشت چند سال، ارمنیانی از منطقه قفقاز و آستراخان به انزلی و برخی از شهرهای ایران کوچیدند، که در سال ۱۸۷۴ میلادی حدود ۳۷۰ ارمنی در انزلی اقامت داشتند امروزه جمعیت ارمنی های به حدود ۲۳ خانوار و کمتر از ۵۰ نفر می رسد.
... [مشاهده متن کامل]
ورود اولیه و سکونت ارمنی ها در نواحی شمالی ایران و استان گیلان به دوران حکومتی شاه عباس باز می گردد که در حدود ۲۴ الی ۲۷ هزار خانوار ارمنی جهت زراعت و پرورش کرم ابریشم به این منطقه کوچانده شدند، اما به علت بیماری های صعب العلاج و ناسازگاری با آب و هوای شمال موجب مرگشان گردید که تنها پنج الی شش هزار خانوار از آنان باقی ماند. در همان دوران و امروزه مرکز تجمع و سکونت ارمنی ها در مرکز استان، رشت و سپس بندرانزلی است، ولی در سایر شهرهای گیلان نظیر لاهیجان، لنگرود، رودسر، فومن و تالش نیز اقلیتی از ارمنیان در دوران گذشته سکونت داشتند. اشتغال آنان در بخش های تجارت، صنعت، ادارات دولتی، پزشکی، مشاغل آزاد و هنر بوده است.
ارمنی ها از قرن هفدهم به بعد در رشت سکونت دارند. که در قرن بیستم اوج شکوفایی ارمنیان بود که سبب تبدیل گشتن این شهر به عنوان یکی از مراکز مهم تجاری ارمنیان در زمینه ابریشم و برنج بدل گشته بود تبار و خانوادهٔ این گروه قومی ارمنی در استان گیلان به خانواده های تومانیان، اصلانیان، هورادانیان و گوسیکیان که از جمله خانواده های معروفی هستند که در این تجارت سابقه ای طولانی داشته اند. مراکز تجاری تومانیان و لیازانُف روابط تجاری گسترده ای با روسیه داشته اند، برمی گردند. در دهه های پنجاه قرن نوزدهم میلادی، حدود هشتصد ارمنی در رشت و چهارصد ارمنی در سایر شهرهای گیلان سکونت داشته اند. در سال ۱۹۳۴ میلادی حدود ۵۱۵ و در سال ۱۹۸۹ میلادی حدود ۴۳ خانوار ارمنی در رشت زندگی می کردند.
اجتماع و نخستین سکونت ارمنی ها از اواسط قرن هجدهم در بندرانزلی شکل گرفته است. در دورهٔ چهارم قرن نوزدهم میلادی هفتاد خانوار ارمنی در بندرانزلی سکونت داشتند که به دلیل بیماری های صعب العلاج نظیر طاعون و مالاریا از این شهر مهاجرت کردند. بعد از گذشت چند سال، ارمنیانی از منطقه قفقاز و آستراخان به انزلی و برخی از شهرهای ایران کوچیدند، که در سال ۱۸۷۴ میلادی حدود ۳۷۰ ارمنی در انزلی اقامت داشتند امروزه جمعیت ارمنی های به حدود ۲۳ خانوار و کمتر از ۵۰ نفر می رسد.
