ارمنی های لهستان دارای یک حضور مهم و تاریخی هستند که به سده چهاردهم میلادی بازمی گردد. [ ۱] بر طبق آمار سال ۲۰۱۱ میلادی، لهستان حدود ۳٬۰۰۰ نفر خود را ارمنی معرفی کرده اند با وجود این، سایت های متمایل به منابع ارمنی جمعیت ارمنی های لهستان را حدود ۹۲۰۰۰ نفر ذکر می کنند.
در مورد آغاز حضور ارمنی ها در لهستان آدولف نووازینسکی، که یک نویسنده لهستانی است شرح زیر را از ارمنی های لهستان ارائه می دهد.
«خیلی بیش از سقوط پادشاهی ارمنی کیلیکیه در سال ۱۳۷۵ میلادی ارمنی ها نزد ما حضور پیدا کردند و از سوی «دیوید» پادشاه گالیسیا به اینجا دعوت شده اند. ارمنی های مهاجر، مشتی از خاک وطنشان را در قطعه ای از لباسشان به همراه آورده و در جنوب روسیه به سمت قفقاز و در سرزمین کازاک ها پراکنده شده بودند. در حالی که ۵۰۰۰۰ نفر از آنان به لهستان آمدند؛ سپس جریانات جدیدی از مهاجرت ارمنی ها به صورت فواصل زمانی معین از سراشیبی پنتوس به سمت منطقه مهمان نواز سارماتیسم آمدند و باید گفته شود که این مهمانان که از یک چنین مسافتی آمدند ثابت کردند که خودشان افرادی پر تحمل، تا حد زیادی مفید و پسندیده هستند. آن ها عمدتاً در برخی اماکن و محله ها اقامت گزیدند و تبدیل به هسته اصلی طبقه تاجر لهستان شدند. ارمنی ها در شهر لووف که میهن دوست ترین مرکز لهستان است اقامت گزیدند و پیشرفت تئاتر آن شهر تا حد زیادی مدیون درخشش مهاجران ارمنی بود. در شهرهای بوکوفینا و گالیسیا ارمنی ها نقش اساسی در زندگی اجتماعی، سیاسی، صنعت و دانش ایفا نمودند. »
بر اثر مهاجرت های موفق، ارمنی های لهستان یک جمعیت ۵۰۰۰ نفری را تشکیل دادند. آن ها مورد استقبال پادشاه لهستان قرار گرفته و نه تنها به آن ها آزادی های دینی بلکه امتیازات سیاسی نیز اعطا گردید. کازیمیر کبیر به ارمنی های کامیانتس - پودیلسکیی در ۱۳۴۴ میلادی و ارمنی های لووف در ۱۳۵۶ میلادی حق تأسیس شورای ملی را منحصراً به ارمنی ها داد که موسوم به «وویت» بود. این شورا متشکل از دوازده قاضی بود که امور مربوط به ارمنی ها را کاملاً به طور مستقل اداره می کردند. تمامی کارها و بررسی ها به زبان ارمنی و مطابق با قوانین آن ملت انجام می شد. ارمنی های لووف در سال ۱۱۸۳ میلادی یک کلیسای چوبی ساختند. در سال ۱۳۶۳ میلادی یک ساختمان بزرگ سنگی جایگزین آن شد که تبدیل به حوزه اسقفی ارمنی ها در لهستان و مولداوی گشت. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر مورد آغاز حضور ارمنی ها در لهستان آدولف نووازینسکی، که یک نویسنده لهستانی است شرح زیر را از ارمنی های لهستان ارائه می دهد.
«خیلی بیش از سقوط پادشاهی ارمنی کیلیکیه در سال ۱۳۷۵ میلادی ارمنی ها نزد ما حضور پیدا کردند و از سوی «دیوید» پادشاه گالیسیا به اینجا دعوت شده اند. ارمنی های مهاجر، مشتی از خاک وطنشان را در قطعه ای از لباسشان به همراه آورده و در جنوب روسیه به سمت قفقاز و در سرزمین کازاک ها پراکنده شده بودند. در حالی که ۵۰۰۰۰ نفر از آنان به لهستان آمدند؛ سپس جریانات جدیدی از مهاجرت ارمنی ها به صورت فواصل زمانی معین از سراشیبی پنتوس به سمت منطقه مهمان نواز سارماتیسم آمدند و باید گفته شود که این مهمانان که از یک چنین مسافتی آمدند ثابت کردند که خودشان افرادی پر تحمل، تا حد زیادی مفید و پسندیده هستند. آن ها عمدتاً در برخی اماکن و محله ها اقامت گزیدند و تبدیل به هسته اصلی طبقه تاجر لهستان شدند. ارمنی ها در شهر لووف که میهن دوست ترین مرکز لهستان است اقامت گزیدند و پیشرفت تئاتر آن شهر تا حد زیادی مدیون درخشش مهاجران ارمنی بود. در شهرهای بوکوفینا و گالیسیا ارمنی ها نقش اساسی در زندگی اجتماعی، سیاسی، صنعت و دانش ایفا نمودند. »
بر اثر مهاجرت های موفق، ارمنی های لهستان یک جمعیت ۵۰۰۰ نفری را تشکیل دادند. آن ها مورد استقبال پادشاه لهستان قرار گرفته و نه تنها به آن ها آزادی های دینی بلکه امتیازات سیاسی نیز اعطا گردید. کازیمیر کبیر به ارمنی های کامیانتس - پودیلسکیی در ۱۳۴۴ میلادی و ارمنی های لووف در ۱۳۵۶ میلادی حق تأسیس شورای ملی را منحصراً به ارمنی ها داد که موسوم به «وویت» بود. این شورا متشکل از دوازده قاضی بود که امور مربوط به ارمنی ها را کاملاً به طور مستقل اداره می کردند. تمامی کارها و بررسی ها به زبان ارمنی و مطابق با قوانین آن ملت انجام می شد. ارمنی های لووف در سال ۱۱۸۳ میلادی یک کلیسای چوبی ساختند. در سال ۱۳۶۳ میلادی یک ساختمان بزرگ سنگی جایگزین آن شد که تبدیل به حوزه اسقفی ارمنی ها در لهستان و مولداوی گشت. [ ۲]
wiki: ارمنی های لهستان