ارمنی های سوریه ( ارمنی: Հայերը Սիրիայում ) شهروندان سوری با اصلیت کاملاً یا نیمه ارمنی هستند. سوریه و فضای اطراف آن اغلب به عنوان پناهگاهی برای ارمنیانی که از جنگ ها و آزار و اذیت ها نظیر نسل کشی ارامنه فرار کرده اند استفاده شده است.
بر طبق آمار نهادهای جماعت ارمنیان پراکنده تخمین زده می شود که در سوریه ۱۵۰۰۰۰ ارمنی وجود دارد که اکثرشان در آلپو زندگی می کنند اما در حقیقت، جمعیت ارمنی در سوریه در طی سال های پایانی قرن بیستم کاهش یافته و روی هم امروزه به ۱۰۰۰۰۰ نفر رسیده است. شهرستان کسب همچنان در سوریه، دارای اکثریت ارمنی است.
ارمنستان تحت فرمان تیگران بزرگ، سوریه را تحت سلطه خود درآورده و آنتیوک ( انطاکیه ) را به عنوان یکی از چهار پایتخت امپراتوری ارمنی برگزید. در طی روزگار باستان حضور ارمنیان در شمال سوریه تا حدی وجود داشت اما این حضور، چندان قابل توجه نبود.
در سال ۳۰۱ میلادی، مسیحیت به پاس خدمات گریگور روشنگر، مذهب رسمی ارمنستان گشت. از این زمان به بعد تجار و مسافرین ارمنی مرتباً به آنتیوک که یکی از قدیمی ترین محله های تعلیم و تربیت مسیحی بود و دارای روابط نزدیکی حتی با مسیحیان رها و نصیبین که همه آن ها در سوریه بزرگتر بودند و مسیحیت در زمان رسولان در آن ها رشد کرد رفت آمد می کردند.
وقتی ترکان سلجوقی، ارمنستان را از حکام قبلی بیزانسی آن فتح کردند موجی از ارمنیان به منظور یافتن مکان ثابت و پایداری برای زندگی، وطن خود را ترک کردند. اکثر ارمنیان در پادشاهی ارمنی کیلیکیه اقامت گزیدند ولی برخی هم سوریه شمالی را برگزیدند و شهرها و محله هایی نظیر آنتیوک، حلب، آینتاب ( غازی عینتاب ) و غیره را به وجود آوردند. در طی جنگ های صلیبی، پادشاهی ارمنی کیلیکیه بیشتر طرف مهاجمین اروپایی را گرفت تا حکام عمدتاً ترک سوریه. پیش از محاصرهٔ آنتیوک، اکثر به زور از آنتیوک به دست «یاقی - سیان»[ پانویس ۱] حاکم ترک آن شهر اخراج شدند.
جمعیت ارمنی سوریه و نواحی اطراف آن عمدتاً بعد از تسخیر این کشور توسط مغول ها، تاتارها و بر اثر کشتارها توسط این حکومت ها کاهش یافت. در طی حکومت امپراتوری عثمانی، محله بسیار کوچکی از ارمنی ها در شمال سوریه به علت نزاع های پیشین وجود داشت. در اورفا ( شانلی اورفه ) شهری که اغلب در سوریه بزرگتر در نظر گرفته می شود جامعه بزرگی ایجاد شد.
با وجود اینکه ارمنیان در سوریه دارای تاریخی طولانی هستند اما اکثرشان بعد از نسل کشی ارمنیان به آنجا آمدند. از حیطه های اصلی کشتار ارامنه در صحرای دیرالزور بود. اعراب محلی در پناه دادن ارامنه ای که مورد جفا قرار گرفته بودند، تردید داشتند. در طی اوج گیری ناسیونالیسم عرب، هزاران نفر از ارمنیان، این کشور را به مقصد آمریکا، کانادا و استرالیا ترک نمودند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبر طبق آمار نهادهای جماعت ارمنیان پراکنده تخمین زده می شود که در سوریه ۱۵۰۰۰۰ ارمنی وجود دارد که اکثرشان در آلپو زندگی می کنند اما در حقیقت، جمعیت ارمنی در سوریه در طی سال های پایانی قرن بیستم کاهش یافته و روی هم امروزه به ۱۰۰۰۰۰ نفر رسیده است. شهرستان کسب همچنان در سوریه، دارای اکثریت ارمنی است.
ارمنستان تحت فرمان تیگران بزرگ، سوریه را تحت سلطه خود درآورده و آنتیوک ( انطاکیه ) را به عنوان یکی از چهار پایتخت امپراتوری ارمنی برگزید. در طی روزگار باستان حضور ارمنیان در شمال سوریه تا حدی وجود داشت اما این حضور، چندان قابل توجه نبود.
در سال ۳۰۱ میلادی، مسیحیت به پاس خدمات گریگور روشنگر، مذهب رسمی ارمنستان گشت. از این زمان به بعد تجار و مسافرین ارمنی مرتباً به آنتیوک که یکی از قدیمی ترین محله های تعلیم و تربیت مسیحی بود و دارای روابط نزدیکی حتی با مسیحیان رها و نصیبین که همه آن ها در سوریه بزرگتر بودند و مسیحیت در زمان رسولان در آن ها رشد کرد رفت آمد می کردند.
وقتی ترکان سلجوقی، ارمنستان را از حکام قبلی بیزانسی آن فتح کردند موجی از ارمنیان به منظور یافتن مکان ثابت و پایداری برای زندگی، وطن خود را ترک کردند. اکثر ارمنیان در پادشاهی ارمنی کیلیکیه اقامت گزیدند ولی برخی هم سوریه شمالی را برگزیدند و شهرها و محله هایی نظیر آنتیوک، حلب، آینتاب ( غازی عینتاب ) و غیره را به وجود آوردند. در طی جنگ های صلیبی، پادشاهی ارمنی کیلیکیه بیشتر طرف مهاجمین اروپایی را گرفت تا حکام عمدتاً ترک سوریه. پیش از محاصرهٔ آنتیوک، اکثر به زور از آنتیوک به دست «یاقی - سیان»[ پانویس ۱] حاکم ترک آن شهر اخراج شدند.
جمعیت ارمنی سوریه و نواحی اطراف آن عمدتاً بعد از تسخیر این کشور توسط مغول ها، تاتارها و بر اثر کشتارها توسط این حکومت ها کاهش یافت. در طی حکومت امپراتوری عثمانی، محله بسیار کوچکی از ارمنی ها در شمال سوریه به علت نزاع های پیشین وجود داشت. در اورفا ( شانلی اورفه ) شهری که اغلب در سوریه بزرگتر در نظر گرفته می شود جامعه بزرگی ایجاد شد.
با وجود اینکه ارمنیان در سوریه دارای تاریخی طولانی هستند اما اکثرشان بعد از نسل کشی ارمنیان به آنجا آمدند. از حیطه های اصلی کشتار ارامنه در صحرای دیرالزور بود. اعراب محلی در پناه دادن ارامنه ای که مورد جفا قرار گرفته بودند، تردید داشتند. در طی اوج گیری ناسیونالیسم عرب، هزاران نفر از ارمنیان، این کشور را به مقصد آمریکا، کانادا و استرالیا ترک نمودند.
wiki: ارمنی های سوریه