سرآغاز تئاتر ارمنی ها در ایران و نخستین نمایشنامه؛ در تبریز در سال ۱۸۷۷ میلادی به روی صحنه آورده شد. بعد از تبریز ارمنی های ایران در سال ۱۸۷۸ میلادی در تهران، سال ۱۸۸۸ میلادی در جلفای اصفهان و در سال ۱۹۲۱ میلادی در رشت گروه های تئاتر تشکیل دادند.
... [مشاهده متن کامل]
نخستین نمایشنامه؛ در تبریز در سال ۱۸۷۷ میلادی به روی صحنه آورده شد. یادداشت های «کشیش پاپازیان»، بنیان گذار تئاتر ارمنیان تبریز، تاریخ آغاز فعالیت های هنری را در تبریز روشن می سازد. او می نویسد:
در ماه آوریل ۱۸۷۹ میلادی برای کمک به قحطی زدگان شهر وان در حیاط خانه خودمان چادر زدیم و برای نخستین بار نمایشنامه ای اجرا کردیم. مبلغ هشت لیره از این اجرا عاید شد که برای انجمن حمایت از قحطی زدگان شهر وان فرستادیم.
بیشتر جوانانی که به همکاری با کشیش پاپازیان پرداختند آموزگاران «مدرسه آرامیان» بودند. نمایشنامه های انتخاب شد عبارت بودند از: ( پادشاه آشوت و دو گرسنه ) . در پشت ساختمان مدرسه آرامیان محوطه وسیعی وجود داشت؛ در آنجا چادر زدند و صحنه درست کردند؛ خلیفه ارمنیان آذربایجان «باردوقیموس» به یاری آن ها شتافت و برای ادامه کاری که شروع کرده بودند آن ها را مورد حمایت قرار داد؛ کشیش «مسروپ پاپازیان» کارگردانی این نمایشنامه را به عهده داشت. هیئت امنای مدرسه مانع اجرای نمایشنامه در محوطه مدرسه شدند، چون می پنداشتند که ممکن است مقامات دولتی نظر نامساعدی نسبت به مدرسه ارمنیان پیدا کنند و از ادامه فعالیت مدرسه جلوگیری نمایند؛ هیئت امنای مدرسه همچنین آموزگارانی را که در نمایشنامه نقشی داشتند تهدید کردند که چنانچه نمایشنامه در مکانی دیگر اجرا شود و آموزگاران در آن ایفای نقش کنند، از مدرسه اخراج خواهند شد. نقش آفرینان به این تهدیدها توجهی نکردند؛ چادرها و صحنه را به خانه کشیش پاپازیان منتقل کردند و مجدداً چادرها را برپا کردند و صحنه را آماده اجرا ساختند. کشیش پاپازیان از کنسولهای عثمانی و روسیه برای دیدن نمایشنامه دعوت کرد. نمایشنامه به نحو شایسته ای اجرا شد و تماشاگران با خرسندی محل نمایش را ترک کردند. گروه مزبور در سال ۱۸۷۹ میلادی سه بار نمایشنامه مزبور را به روی صحنه آورد. نمایشنامه هایی که طی سال های ۱۸۸۰ تا ۱۸۸۱ میلادی اجرا شدند بیشتر از زبان فرانسه ترجمه شده بودند.
در آن زمان در آذربایجان همانند سایر شهرها بازیگر زن نداشتند و سعی می کردند نمایشنامه ای اجرا کنند که نقش زن نداشته باشد. نخستین زنی که بر سِن تئاتر تبریز ظاهر شد «آشخن» دختر کشیش پاپازیان و آموزگار مدرسه ارمنیان تبریز بود. شرکت کشیش پاپازیان به عنوان کارگردان، و دختر او به عنوان بازیگر برای عامه مردم عجیب بود. در آن زمان چون سالنی برای اجرا وجود نداشت بیشتر نمایشنامه ها در خانه «تیگران گورویان» که مردی ادیب و فاضل بود اجرا می شد. او خانه مسکونی خود را در اختیار گروه تئاتر قرار داده بود.
... [مشاهده متن کامل]
نخستین نمایشنامه؛ در تبریز در سال ۱۸۷۷ میلادی به روی صحنه آورده شد. یادداشت های «کشیش پاپازیان»، بنیان گذار تئاتر ارمنیان تبریز، تاریخ آغاز فعالیت های هنری را در تبریز روشن می سازد. او می نویسد:
در ماه آوریل ۱۸۷۹ میلادی برای کمک به قحطی زدگان شهر وان در حیاط خانه خودمان چادر زدیم و برای نخستین بار نمایشنامه ای اجرا کردیم. مبلغ هشت لیره از این اجرا عاید شد که برای انجمن حمایت از قحطی زدگان شهر وان فرستادیم.
بیشتر جوانانی که به همکاری با کشیش پاپازیان پرداختند آموزگاران «مدرسه آرامیان» بودند. نمایشنامه های انتخاب شد عبارت بودند از: ( پادشاه آشوت و دو گرسنه ) . در پشت ساختمان مدرسه آرامیان محوطه وسیعی وجود داشت؛ در آنجا چادر زدند و صحنه درست کردند؛ خلیفه ارمنیان آذربایجان «باردوقیموس» به یاری آن ها شتافت و برای ادامه کاری که شروع کرده بودند آن ها را مورد حمایت قرار داد؛ کشیش «مسروپ پاپازیان» کارگردانی این نمایشنامه را به عهده داشت. هیئت امنای مدرسه مانع اجرای نمایشنامه در محوطه مدرسه شدند، چون می پنداشتند که ممکن است مقامات دولتی نظر نامساعدی نسبت به مدرسه ارمنیان پیدا کنند و از ادامه فعالیت مدرسه جلوگیری نمایند؛ هیئت امنای مدرسه همچنین آموزگارانی را که در نمایشنامه نقشی داشتند تهدید کردند که چنانچه نمایشنامه در مکانی دیگر اجرا شود و آموزگاران در آن ایفای نقش کنند، از مدرسه اخراج خواهند شد. نقش آفرینان به این تهدیدها توجهی نکردند؛ چادرها و صحنه را به خانه کشیش پاپازیان منتقل کردند و مجدداً چادرها را برپا کردند و صحنه را آماده اجرا ساختند. کشیش پاپازیان از کنسولهای عثمانی و روسیه برای دیدن نمایشنامه دعوت کرد. نمایشنامه به نحو شایسته ای اجرا شد و تماشاگران با خرسندی محل نمایش را ترک کردند. گروه مزبور در سال ۱۸۷۹ میلادی سه بار نمایشنامه مزبور را به روی صحنه آورد. نمایشنامه هایی که طی سال های ۱۸۸۰ تا ۱۸۸۱ میلادی اجرا شدند بیشتر از زبان فرانسه ترجمه شده بودند.
در آن زمان در آذربایجان همانند سایر شهرها بازیگر زن نداشتند و سعی می کردند نمایشنامه ای اجرا کنند که نقش زن نداشته باشد. نخستین زنی که بر سِن تئاتر تبریز ظاهر شد «آشخن» دختر کشیش پاپازیان و آموزگار مدرسه ارمنیان تبریز بود. شرکت کشیش پاپازیان به عنوان کارگردان، و دختر او به عنوان بازیگر برای عامه مردم عجیب بود. در آن زمان چون سالنی برای اجرا وجود نداشت بیشتر نمایشنامه ها در خانه «تیگران گورویان» که مردی ادیب و فاضل بود اجرا می شد. او خانه مسکونی خود را در اختیار گروه تئاتر قرار داده بود.
