ارمنستان ویلسون ( به ارمنی: Վիլսոնյան Հայաստան ) اشاره به پیکربندی مرزی نخستین جمهوری ارمنستان در معاهده سور دارد که توسط وزارت خارجهٔ دولت وودرو ویلسون رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا ترسیم شده است. معاهده سور یک معاهده صلح بود که بین اوت ۱۹۲۰ و نیروهای متفقین غربی و دولت شکست خورده امپراتوری عثمانی تنظیم و امضا شده بود. مرزهای پیشنهادی شامل ویلاهای عثمانی در ولایت ارزروم، ولایت بیتلیس و ولایت وان بود که زمانی جمعیت ارمنی در اندازه های مختلف داشتند. این منطقه به شمال، تا ضلع غربی ولایت ترابزون گسترش یافت تا خروجی جمهوری اول ارمنستان به دریای سیاه در بندر ترابزون باشد. ایالت پیشنهادی پونتوس در کنفرانس صلح پاریس در سال ۱۹۱۹ مورد بحث قرار گرفت، اما دولت یونانی الفتریوس ونیزلوس از موقعیت نامطمئن چنین دولتی می ترسید و بنابراین در عوض در ایالت ارمنی ویلسونین بزرگتر پیشنهادی گنجانده شد.
... [مشاهده متن کامل]
سنای ایالات متحده در سال ۱۹۲۰ دستور ارمنستان را رد کرد. وقوع جنگ استقلال ترکیه باعث شد امپراتوری عثمانی معاهده سور را تصویب نکند. در همان سال، جنگ ارمنستان–ترکیه شروع شد. ارمنستان شکست خورد و پیمان الکساندراپول در ۲ نوامبر ۱۹۲۰ موجب شد تمامیت ارضی این کشور انکار شود. پس از الحاق جمهوری دموکراتیک ارمنستان به ارتش شوروی تحت عهدنامه قارص بین روسیه شوروی و ترکیه مذاکره شد و در ۲۳ اکتبر ۱۹۲۱ بین دولت شوروی در ارمنستان امضا شد. دومی هرگز توسط دولت سرنگون شده ارمنستان یا بعداً توسط جمهوری ارمنستان پذیرفته نشد. دولت روسیه شوروی در عهدنامه مسکو ( ۱۹۲۱ ) به طور جداگانه در مورد مرز مشابهی بین قلمرو خود ارمنستان و ترکیه مذاکره کرد.
در جریان کنفرانس لندن، دیوید لوید جورج ویلسون را تشویق کرد تا برای استان های تحت ادعای ارمنستان اشغالی ترکیه، فرمانداری برای آناتولی و به ویژه با حمایت اعراب ارامنه را بپذیرد. ویلسون کمیسیون کینگ کرین و ژنرال جیمز هاربرد را به منطقه فرستاد تا جنبش آزادی بخش ملی ارمنی را مطالعه کرده و تعیین کنند که آیا این ادعاها با چهارده نکته ویلسون سازگار است یا خیر. نکته دوازدهم این بود:
"این ترکیه بخشی از حاضر امپراتوری عثمانی باید مطمئن باشید یک حاکمیت امن، اما ملیت های دیگر که در حال حاضر تحت حکومت ترکیه باید مطمئن باشید به امنیت بدون شک زندگی و فرصتی کاملا تعرض توسعه مستقل، و داردانل باید به طور دائمی باز به عنوان یک راه آزاد برای کشتی ها و تجارت همه کشورها تحت ضمانت های بین المللی. "
... [مشاهده متن کامل]
سنای ایالات متحده در سال ۱۹۲۰ دستور ارمنستان را رد کرد. وقوع جنگ استقلال ترکیه باعث شد امپراتوری عثمانی معاهده سور را تصویب نکند. در همان سال، جنگ ارمنستان–ترکیه شروع شد. ارمنستان شکست خورد و پیمان الکساندراپول در ۲ نوامبر ۱۹۲۰ موجب شد تمامیت ارضی این کشور انکار شود. پس از الحاق جمهوری دموکراتیک ارمنستان به ارتش شوروی تحت عهدنامه قارص بین روسیه شوروی و ترکیه مذاکره شد و در ۲۳ اکتبر ۱۹۲۱ بین دولت شوروی در ارمنستان امضا شد. دومی هرگز توسط دولت سرنگون شده ارمنستان یا بعداً توسط جمهوری ارمنستان پذیرفته نشد. دولت روسیه شوروی در عهدنامه مسکو ( ۱۹۲۱ ) به طور جداگانه در مورد مرز مشابهی بین قلمرو خود ارمنستان و ترکیه مذاکره کرد.
در جریان کنفرانس لندن، دیوید لوید جورج ویلسون را تشویق کرد تا برای استان های تحت ادعای ارمنستان اشغالی ترکیه، فرمانداری برای آناتولی و به ویژه با حمایت اعراب ارامنه را بپذیرد. ویلسون کمیسیون کینگ کرین و ژنرال جیمز هاربرد را به منطقه فرستاد تا جنبش آزادی بخش ملی ارمنی را مطالعه کرده و تعیین کنند که آیا این ادعاها با چهارده نکته ویلسون سازگار است یا خیر. نکته دوازدهم این بود:
"این ترکیه بخشی از حاضر امپراتوری عثمانی باید مطمئن باشید یک حاکمیت امن، اما ملیت های دیگر که در حال حاضر تحت حکومت ترکیه باید مطمئن باشید به امنیت بدون شک زندگی و فرصتی کاملا تعرض توسعه مستقل، و داردانل باید به طور دائمی باز به عنوان یک راه آزاد برای کشتی ها و تجارت همه کشورها تحت ضمانت های بین المللی. "
