لغت نامه دهخدا
( ارملة ) ارملة. [ اَ م َ ل َ ] ( ع ص ) زن بی شوهر. زن بیشوی بیوه و اگر بی شوهر موسر باشد او را ارمله نگویند. بیوه محتاج و بیچاره. ( منتهی الأرب ). زن بی شوی فقیر و بدبخت.بیوه ، و مرد و زن را گویند. ( مهذب الاسماء ). ج ، اَرامِل ، ارامیل. ( منتهی الأرب ). مردم ضعیف و فقیر و محتاج. ( مؤید الفضلاء ). درویشان و محتاجان و ضعیفان از مردان و زنان. ( منتهی الأرب ). و رجوع به ارمل شود. فرهنگ فارسی
زن بی شوهر، بیوه زن، زن بی شوهرفقیروبیچاره، ونیزارمله مردم ضعیف ومحتاج وبینواازمردان وزنان
زن بی شوهر 