آرامائیس وارطانی هُوسپیان ( ارمنی: Արամայիս Վարդանի Հովսեփյան؛ ۲ اسفند ۱۲۹۹ – ۱۷ مرداد ۱۳۵۹ ) که با نام آرمان هوسپیان شناخته می شود، بازیگر، کارگردان فیلم، تهیه کننده و نویسندهٔ ایرانی ارمنی تبار بود. هوسپیان در ۲۵ سال فعالیت در عرصه سینمایی، در ۵۵ فیلم نقش آفرینی کرد. او در سال ۱۳۳۴ جایزهٔ بهترین بازیگر مرد سال را از اولین فستیوال فیلم های ایرانی به خاطر بازی در فیلم چهارراه حوادث ( ۱۳۳۳ ) دریافت کرد.
... [مشاهده متن کامل]
او در ۱۳۳۲ نخستین نقش سینمایی اش را در اولین فیلم ساموئل خاچیکیان به نام بازگشت بازی کرد. از دیگر همکاری های او با خاچیکیان می توان به فیلم های چهارراه حوادث، خون و شرف، طوفان در شهر ما، فریاد در نیمه شب، دلهره و ضربت اشاره کرد. او در انسان ها ( ۱۳۴۳ ) ساختهٔ آرامائیس آقامالیان؛ جادهٔ مرگ ( ۱۳۴۲ ) و شیطان در می زند ( ۱۳۴۳ ) هر دو ساختهٔ اسماعیل ریاحی نیز ایفای نقش کرده است. از سال ۱۳۴۴ با کارگردانی و تهیه کنندگی عروس دریا فعالیت در عرصه های دیگری را نیز تجربه کرد که حاصلش کارگردانی و تهیهٔ پنج فیلم بوده است.
آرمان در روز دوشنبه ۲ اسفند ۱۲۹۹ خورشیدی برابر با ۲۱ فوریه ۱۹۲۱ میلادی در شهر تبریز در یک خانواده ارمنی به دنیا آمد.
وی تحصیلات ابتدائی را در «دبستان هایکازیان–تاماریان تبریز» گذراند و سپس به علت تعطیلی مدارس ارامنه، از تحصیل بازماند. آرمان از سنین نوجوانی شیفتهٔ هنر تئاتر گردید و در شهر تبریز در نمایش نامه های ارمنی بسیاری به روی صحنه رفت.
او در دوران مدرسه در نمایش های دانش آموزی بازی می کرد. از نوجوانی در گروه های تئاتری ارامنه تبریز بازیگری را آغاز کرد. فعالیت هنری را از سال ۱۳۱۹ با بازی در نمایشی به نام «ناموس» شروع کرد. و پس از نقل مکان به تهران در ۱۳۲۴، این حرفهٔ هنری را در باشگاه فرهنگی ـ ورزشی آرارات، در کنار ژوزف واعظیان، ساموئل خاچیکیان و آرامائیس آقامالیان دنبال کرد. پس از عزیمت به تهران فعالیت تئاتری اش را به همراه ژوزف واعظیان، ساموئل خاچیکیان و آرامائیس آقامالیان، در باشگاه آرارات ادامه داد.
همسر او، ژِنیک نام داشت و صاحب چهار فرزند، سه پسر به نام های زاره، وارتان، واهیک و یک دختر لوریک میناسیان ( هوسپیان ) بود. دخترش لوریک نیز با ایفای نقشی کوتاه در پرده آخر و نیز در فیلم های دو نفر و نصفی، خانه خلوت، مجسمه، شوخی و بوی پیراهن یوسف ایفای نقش کرده است.
... [مشاهده متن کامل]
او در ۱۳۳۲ نخستین نقش سینمایی اش را در اولین فیلم ساموئل خاچیکیان به نام بازگشت بازی کرد. از دیگر همکاری های او با خاچیکیان می توان به فیلم های چهارراه حوادث، خون و شرف، طوفان در شهر ما، فریاد در نیمه شب، دلهره و ضربت اشاره کرد. او در انسان ها ( ۱۳۴۳ ) ساختهٔ آرامائیس آقامالیان؛ جادهٔ مرگ ( ۱۳۴۲ ) و شیطان در می زند ( ۱۳۴۳ ) هر دو ساختهٔ اسماعیل ریاحی نیز ایفای نقش کرده است. از سال ۱۳۴۴ با کارگردانی و تهیه کنندگی عروس دریا فعالیت در عرصه های دیگری را نیز تجربه کرد که حاصلش کارگردانی و تهیهٔ پنج فیلم بوده است.
آرمان در روز دوشنبه ۲ اسفند ۱۲۹۹ خورشیدی برابر با ۲۱ فوریه ۱۹۲۱ میلادی در شهر تبریز در یک خانواده ارمنی به دنیا آمد.
وی تحصیلات ابتدائی را در «دبستان هایکازیان–تاماریان تبریز» گذراند و سپس به علت تعطیلی مدارس ارامنه، از تحصیل بازماند. آرمان از سنین نوجوانی شیفتهٔ هنر تئاتر گردید و در شهر تبریز در نمایش نامه های ارمنی بسیاری به روی صحنه رفت.
او در دوران مدرسه در نمایش های دانش آموزی بازی می کرد. از نوجوانی در گروه های تئاتری ارامنه تبریز بازیگری را آغاز کرد. فعالیت هنری را از سال ۱۳۱۹ با بازی در نمایشی به نام «ناموس» شروع کرد. و پس از نقل مکان به تهران در ۱۳۲۴، این حرفهٔ هنری را در باشگاه فرهنگی ـ ورزشی آرارات، در کنار ژوزف واعظیان، ساموئل خاچیکیان و آرامائیس آقامالیان دنبال کرد. پس از عزیمت به تهران فعالیت تئاتری اش را به همراه ژوزف واعظیان، ساموئل خاچیکیان و آرامائیس آقامالیان، در باشگاه آرارات ادامه داد.
همسر او، ژِنیک نام داشت و صاحب چهار فرزند، سه پسر به نام های زاره، وارتان، واهیک و یک دختر لوریک میناسیان ( هوسپیان ) بود. دخترش لوریک نیز با ایفای نقشی کوتاه در پرده آخر و نیز در فیلم های دو نفر و نصفی، خانه خلوت، مجسمه، شوخی و بوی پیراهن یوسف ایفای نقش کرده است.
