آرمادای اسپانیا. آرمادای اسپانیا (Spanish Armada)
(آرمادا؛ واژه ای اسپانیایی به معنای ناوگان مسلح) ناوگانی که فیلیپ دومپادشاه اسپانیا در ۱۵۸۸ برای حمله به انگلستان فرستاد. این ناوگان ۱۳۰ کشتی داشت و از لیسبون حرکت کرد و در دریای مانش به جنگ وگریز با ناوگان انگلستان پرداخت، که شامل ۱۹۷ کشتی کوچک تحت فرماندهی هوارد آو افینگمو فرانسیس دِریکبود. اگرچه اسپانیایی ها براثر حملۀ انگلیسی ها فقط سه کشتی خود را ازدست دادند، آرمادا در کالهلنگر انداخت. اما دوکِ پارما، فرماندۀ ارتش اسپانیا، که قرار بود با ۳۰هزار سرباز تحت فرمان خود سوار کشتی های آرمادا شود، مایل نبود پیش از شکست ناوگان انگلستان سوار کشتی شود. انگلیسی ها با آتش زدن برخی از کشتی های خود و فرستادن آن ها به میان کشتی های اسپانیایی، آرمادا را روانۀ دریا کردند و درپی آن در سواحل گراولینبین دو طرف نبرد در گرفت، که در جریان آن اسپانیایی ها فقط چهار کشتی از دست دادند. بقیۀ کشتی های آرمادا به سوی سواحل شمال اسکاتلند و غرب ایرلند گریختند و حدود ۵۵ کشتی در راه براثر طوفان و برخورد با صخره ها از بین رفتند و فقط حدود نیمی از آن ها به اسپانیا بازگشت. اسپانیایی ها ناوگان خود را با شتاب تهیه و تدارک دیده و بازرگانان فاسد اسپانیایی برای آن ها سلاح های نامناسب و تجهیزات نامرغوب فراهم کرده بودند. دوکِ مدینا سیدونیا، فرماندۀ ناوگان، تجربۀ جنگ دریایی نداشت و ناوگان نیز مجموعه ای از انواع کشتی های جنگی، کشتی های بازرگانی مسلّح، و کشتی های کوتاه پارویی بود. کشتی های انگلیسی درازتر و باریک تر بودند و درنتیجه، در مقایسه با کشتی های اسپانیایی، قابلیت تحرّک بیشتری داشتند. همچنین مجهّز به توپ های بهتری بودند، اگرچه مهمّات ضروری برای واردآوردن صدمات اساسی در نبرد را نداشتند. اما آنچه باعث شکست آرمادای اسپانیا شد شرایط آب و هوایی منطقه بود.
(آرمادا؛ واژه ای اسپانیایی به معنای ناوگان مسلح) ناوگانی که فیلیپ دومپادشاه اسپانیا در ۱۵۸۸ برای حمله به انگلستان فرستاد. این ناوگان ۱۳۰ کشتی داشت و از لیسبون حرکت کرد و در دریای مانش به جنگ وگریز با ناوگان انگلستان پرداخت، که شامل ۱۹۷ کشتی کوچک تحت فرماندهی هوارد آو افینگمو فرانسیس دِریکبود. اگرچه اسپانیایی ها براثر حملۀ انگلیسی ها فقط سه کشتی خود را ازدست دادند، آرمادا در کالهلنگر انداخت. اما دوکِ پارما، فرماندۀ ارتش اسپانیا، که قرار بود با ۳۰هزار سرباز تحت فرمان خود سوار کشتی های آرمادا شود، مایل نبود پیش از شکست ناوگان انگلستان سوار کشتی شود. انگلیسی ها با آتش زدن برخی از کشتی های خود و فرستادن آن ها به میان کشتی های اسپانیایی، آرمادا را روانۀ دریا کردند و درپی آن در سواحل گراولینبین دو طرف نبرد در گرفت، که در جریان آن اسپانیایی ها فقط چهار کشتی از دست دادند. بقیۀ کشتی های آرمادا به سوی سواحل شمال اسکاتلند و غرب ایرلند گریختند و حدود ۵۵ کشتی در راه براثر طوفان و برخورد با صخره ها از بین رفتند و فقط حدود نیمی از آن ها به اسپانیا بازگشت. اسپانیایی ها ناوگان خود را با شتاب تهیه و تدارک دیده و بازرگانان فاسد اسپانیایی برای آن ها سلاح های نامناسب و تجهیزات نامرغوب فراهم کرده بودند. دوکِ مدینا سیدونیا، فرماندۀ ناوگان، تجربۀ جنگ دریایی نداشت و ناوگان نیز مجموعه ای از انواع کشتی های جنگی، کشتی های بازرگانی مسلّح، و کشتی های کوتاه پارویی بود. کشتی های انگلیسی درازتر و باریک تر بودند و درنتیجه، در مقایسه با کشتی های اسپانیایی، قابلیت تحرّک بیشتری داشتند. همچنین مجهّز به توپ های بهتری بودند، اگرچه مهمّات ضروری برای واردآوردن صدمات اساسی در نبرد را نداشتند. اما آنچه باعث شکست آرمادای اسپانیا شد شرایط آب و هوایی منطقه بود.
wikijoo: آرمادای_اسپانیا