اِرْل کینگ (Erl-King)
(یا: در آلمانی، «دِر ارل کونیگ») در ادبیات عامیانۀ ژرمنی، شاه اجنّه. نخستین بار در ادبیات آلمانی اواخر قرن ۱۸، او به هیئت غولی ریش دار با تاجی طلایی ظاهر می شود که در جنگل سیاه اقامت دارد و اطفال را وسوسه کرده، با خود می برد و به هلاکت می رساند. شعر ارل کونیش، اثر یوهان ولفگانگ فون گوته، شاعر رمانتیک آلمان، را والتر اسکات به انگلیسی برگرداند و فرانتس شوبرت در ۱۸۱۶ آهنگی براساس آن تنظیم کرد. واژۀ ارل ـ کینگ به معنای شبح/روح توسکا پس از آن رواج یافت که یوهان فون هِردِر، شاعر آلمانی، کلمۀ دانمارکی اِلِر کونگه، به معنای شاه اجنّه را در شعر دختر شاه اجنّه به ارل کونیش برگرداند؛ ارل کونیش در آلمانی به معنای شاه توسکا است. این شعر در مجموعه ای از ادبیات عامیانه آمده است که او آن را با عنوان صدای مردم در آوازها (۱۷۷۸) گردهم آورده بود.
(یا: در آلمانی، «دِر ارل کونیگ») در ادبیات عامیانۀ ژرمنی، شاه اجنّه. نخستین بار در ادبیات آلمانی اواخر قرن ۱۸، او به هیئت غولی ریش دار با تاجی طلایی ظاهر می شود که در جنگل سیاه اقامت دارد و اطفال را وسوسه کرده، با خود می برد و به هلاکت می رساند. شعر ارل کونیش، اثر یوهان ولفگانگ فون گوته، شاعر رمانتیک آلمان، را والتر اسکات به انگلیسی برگرداند و فرانتس شوبرت در ۱۸۱۶ آهنگی براساس آن تنظیم کرد. واژۀ ارل ـ کینگ به معنای شبح/روح توسکا پس از آن رواج یافت که یوهان فون هِردِر، شاعر آلمانی، کلمۀ دانمارکی اِلِر کونگه، به معنای شاه اجنّه را در شعر دختر شاه اجنّه به ارل کونیش برگرداند؛ ارل کونیش در آلمانی به معنای شاه توسکا است. این شعر در مجموعه ای از ادبیات عامیانه آمده است که او آن را با عنوان صدای مردم در آوازها (۱۷۷۸) گردهم آورده بود.
wikijoo: ارل_کینگ