ارفاش. [ اِ ] ( ع مص )اقامت گزیدن در جائی. لازم گرفتن جائی را. ( منتهی الأرب ): ارفش بالبلد. || در اکل و نکاح افتادن. ( منتهی الأرب ). در اهیفین ( رفش و قفش ) افتادن.
