ارطاس

لغت نامه دهخدا

ارطاس. [ اِ ] ( ع مص ) ارطاس حجارة؛ موافق شدن و هموار نشستن بعض سنگریزه ها بر بعض دیگر. بعضی سنگریزه بر بعضی موافق شدن. هموار نشستن. ( منتهی الأرب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس