ارص. [ اَ رَص ص ] ( ع ص ) آنکه دندانها نزدیک یکدیگر دارد. تنگ دندان. آنکه دندان بهم پیوسته دارد. الص . ناگشاده دندان. مؤنث : رَصّاء. ج ، رُص . ( مهذب الاسماء ).
