ارسیوس

لغت نامه دهخدا

ارسیوس. [ اُ رُ ]( اِخ ) نویسنده اوایل قرن پنجم میلادی. ( ایران باستان ص 2237، 2238، 2240 ).

دانشنامه عمومی

پائولوس اُرُسیوس یا اُرُسی یوس[ ۱] ( به لاتین: Paulus Orosius ) ( زادهٔ حدود ۳۷۵ - مرگ حدود ۴۱۸ میلادی ) تاریخنگار و متأله مسیحی و شاگرد آگوستین قدیس بود. او از اهالی گالاسیا در اسپانیا و شمال پرتغال کنونی بود. او بیشتر برای نگارش کتاب های تاریخی هفتگانهٔ ضدکافرانش شناخته شده است.
او چندی را در شمال آفریقا با آگوستین و در کسوت شاگردی او گذرانده بود. سپس از سوی آگوستین به فلسطین فرستاده شد. او در جرگهٔ تاریخنگارانی است که از کتسیاس نقل قول کرده است.
ابن خلدون در انتهایی کتاب العبر به ارسیوس ارجاع می دهد. [ ۲]
عکس ارسیوس
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس