ارس کهن

آرس کهن. آرس کهن ( به لاتین: Ars antiqua ) که به آن آرس آغازین ( به لاتین: ars veterum ) یا ( به لاتین: ars vetus ) نیز گفته می شود، اصطلاحی است که دانشمندان مدرن برای اشاره به موسیقی قرون وسطای اروپا در دوره میانه، بین سال های حدودی ۱۱۷۰ تا ۱۳۱۰ استفاده می کنند. آرس کهن شامل دوره مکتب نوتردام و چندصدایی ( استفاده از چندین خط ملودیک مستقل و همزمان ) و سال های پسین است که شاهد بالش اولیه موتت که همنوایی به شدت دگرگون شده است، است. اصطلاح "آرس کهن" به موسیقی دینی ( کلیسایی ) یا چندصدایی محدود می شود و موسیقی سکولار ( غیردینی ) و آهنگ های تک صدایی تزوبادور، و تروورس را در بر نمی گیرد. با این وجود، گاهی آرس کهن در معنای تقلیل یافته به تمام موسیقی های اروپایی قرن سیزدهم و کمی قبل از آن نیز گفته می شود. اصطلاح آرس کهن در مقابل آرس نو ( به معنی "هنر نو"، "تکنیک نو" یا "سبک نو" ) بکار می رود که به دوره موسیقی بین سالهای تقریبی ۱۳۱۰ و ۱۳۷۵ اشاره دارد.