ارزان فروش

/~arzAnfuruS/

لغت نامه دهخدا

ارزان فروش. [ اَ ف ُ ] ( نف مرکب ) که ارزان فروشد. فروشنده بقیمت مناسب. سهل البیع :
به بازارگان گفت چندین مکوش
به افزونی ای مرد ارزان فروش.

فردوسی.

ولیکن تو بستان که صاحب خرد
از ارزان فروشان برغبت خرد.

( بوستان ).

( اسم ) ارزان فروشنده فروشنده به قیمت مناسب .

کسی که چیزی را به بهای ارزان می فروشد.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید