ارذاء

لغت نامه دهخدا

ارذاء. [ اِ ] ( ع مص ) هلاک کردن. هلاک ساختن. || در مشقت انداختن. || بیمار و سست گردانیدن. || ناقه رذیه ( لاغر و فرومانده ) بکسی دادن. || لاغر و نزار گردانیدن. ( منتهی الأرب ). لاغر کردن ستور چنانک از رفتن بازماند. ( تاج المصادر بیهقی ). لاغر گردانیدن ستور چنانکه از رفتن بازماند. ( زوزنی ). || پس گذاشتن. ( منتهی الأرب ). || براه انداختن. ( منتهی الأرب ). || صاحب شتران رذایا ( یعنی شتران لاغر و فرومانده )شدن. || پناه بکسی بردن. ( شمس اللغات ).

پیشنهاد کاربران

بپرس