اردوگاه کار اجباری یونگفرنهوف یک اردوگاه کار اجباری در لتونی، در حدود سه یا چهار کیلومتری ریگا، بود. این اردوگاه از دسامبر ۱۹۴۱ تا مارس ۱۹۴۲ فعالیت داشت و یهودیان اضافی از دیگر اردوگاه ها، به ویژه یهودیان آلمانی و اتریشی که در آغاز بنا بود به مقصد مینسک فرستاده شوند، در آن نگهداری می شدند.
اردوگاه در زمینی با وسعت ۲۰۰ هکتار قرار داشت که پیشتر سه انبار بزرگ، پنج پادگان کوچک و سوله های مختلف دامداری در آن قرار داشتند. ساختمان های نیمه فروریخته و غیرقابل گرم شدن برای اسکان چندین هزار نفر نامناسب بودند. اردوگاه هیچ برج دیده بانی یا محوطه محصور نداشت، بلکه گشتی سیار متشکل از ده تا پانزده پلیس کمکی لتونی تحت فرماندهی آلمانی رودلف یواخیم سک آن را دیده بانی می کردند.
در دسامبر ۱۹۴۱، در مجموع ۳٬۹۸۴ تن با چهار قطار جداگانه به یونگفرنهاف آورده شدند؛ از جمله ۱۳۶ کودک زیر ده سال و ۷۶۶ بزرگسال. [ ۱] در ۱ دسامبر ۱۹۴۱، ۱۰۱۳ یهودی از وورتمبرگ سوار قطار شده و به اردوگاه فرستاده شدند. [ ۲] 964 مورد دیگر نیز در ۶ دسامبر ۱۹۴۱ از هامبورگ، لوبک ( تنها ۹۰ یهودی ساکن در شهر باقی ماندند ) [ ۳] و سایر افراد از سراسر شلسویگ - هولشتاین به اردوگاه تبعید شدند. کاروان های دیگری نیز شامل ۱٬۰۰۸ تن از نورنبرگ و ۱٬۰۰۱ تن از وین به اردوگاه وارد شدند. [ ۴]
حدود ۸۰۰ تن از زندانیان در زمستان ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۲ بر اثر گرسنگی، سرما، تیفوس جان خود را از دست دادند. امروزه باور بر این است که شهادت یک شاهد عینی، مبنی بر اینکه یک وانت گاز به اردوگاه اختصاص داده شده بود، قابل اعتقاد نیست و با آن به شکل غیرمستند برخورد می شود. [ ۵]
در مارس ۱۹۴۲ اردوگاه برچیده شد. به عنوان بخشی از عملیات دونامونده با تمارض به اینکه زندانیان قرار است به اردوگاهی جدید با شرایط کار بهتر منتقل شوند ( اردوگاه در اصل وجود خارجی نداشت ) و در آنجا در کارخانه تولید کنسرو به کار بپردازند، زندانیان فریب داده شده و ۱۶۰۰ تا ۱۷۰۰ تن از ایشان به جنگل بیکرنیکی منتقل شدند. همانند یهودیان ساکن گتو ریگا پیش از آن ها، این زندانیان نیز در ۲۶ مارس ۱۹۴۲ در جنگل تیرباران شده و در گورهای دسته جمعی دفن شدند. در میان تیرخوردگان ماکس کلیمان، از کهنه سربازان جنگ جهانی اول بود که به همراه خانواده اش به اردوگاه آورده شده بود. [ ۶] به گفته وی:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاردوگاه در زمینی با وسعت ۲۰۰ هکتار قرار داشت که پیشتر سه انبار بزرگ، پنج پادگان کوچک و سوله های مختلف دامداری در آن قرار داشتند. ساختمان های نیمه فروریخته و غیرقابل گرم شدن برای اسکان چندین هزار نفر نامناسب بودند. اردوگاه هیچ برج دیده بانی یا محوطه محصور نداشت، بلکه گشتی سیار متشکل از ده تا پانزده پلیس کمکی لتونی تحت فرماندهی آلمانی رودلف یواخیم سک آن را دیده بانی می کردند.
در دسامبر ۱۹۴۱، در مجموع ۳٬۹۸۴ تن با چهار قطار جداگانه به یونگفرنهاف آورده شدند؛ از جمله ۱۳۶ کودک زیر ده سال و ۷۶۶ بزرگسال. [ ۱] در ۱ دسامبر ۱۹۴۱، ۱۰۱۳ یهودی از وورتمبرگ سوار قطار شده و به اردوگاه فرستاده شدند. [ ۲] 964 مورد دیگر نیز در ۶ دسامبر ۱۹۴۱ از هامبورگ، لوبک ( تنها ۹۰ یهودی ساکن در شهر باقی ماندند ) [ ۳] و سایر افراد از سراسر شلسویگ - هولشتاین به اردوگاه تبعید شدند. کاروان های دیگری نیز شامل ۱٬۰۰۸ تن از نورنبرگ و ۱٬۰۰۱ تن از وین به اردوگاه وارد شدند. [ ۴]
حدود ۸۰۰ تن از زندانیان در زمستان ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۲ بر اثر گرسنگی، سرما، تیفوس جان خود را از دست دادند. امروزه باور بر این است که شهادت یک شاهد عینی، مبنی بر اینکه یک وانت گاز به اردوگاه اختصاص داده شده بود، قابل اعتقاد نیست و با آن به شکل غیرمستند برخورد می شود. [ ۵]
در مارس ۱۹۴۲ اردوگاه برچیده شد. به عنوان بخشی از عملیات دونامونده با تمارض به اینکه زندانیان قرار است به اردوگاهی جدید با شرایط کار بهتر منتقل شوند ( اردوگاه در اصل وجود خارجی نداشت ) و در آنجا در کارخانه تولید کنسرو به کار بپردازند، زندانیان فریب داده شده و ۱۶۰۰ تا ۱۷۰۰ تن از ایشان به جنگل بیکرنیکی منتقل شدند. همانند یهودیان ساکن گتو ریگا پیش از آن ها، این زندانیان نیز در ۲۶ مارس ۱۹۴۲ در جنگل تیرباران شده و در گورهای دسته جمعی دفن شدند. در میان تیرخوردگان ماکس کلیمان، از کهنه سربازان جنگ جهانی اول بود که به همراه خانواده اش به اردوگاه آورده شده بود. [ ۶] به گفته وی:
