اردوگاه کار اجباری گوسن

اردوگاه کار اجباری گوسن از جمله اردوگاه های زیرمجموعه اردوگاه کار اجباری ماوتهاوزن بود که توسط اس اس اداره می شد و میان روستاهای زانکت گورگن آندر گوزن و لانگنستاین در رایخس گائو اوستمارک ( ناحیه پرگ کنونی در اوبراسترایش ) قرار داشت. بیشتر زندانیان این اردوگاه را لهستانی ها تشکیل می دادند و تعداد زیادی از جمهوریخواهان اسپانیایی، شهروندان شوروی، و ایتالیایی ها نیز در آن نگهداری می شدند. در آغاز، زندانیان در معادن سنگ نزدیک اردوگاه به تولید سنگ گرانیت مشغول بودند که توسط شرکت خاک و سنگ آلمان موسوم به دیست ( DEST ) به فروش می رفت.
شرایط این اردوگاه بدتر از اردوگاه اصلی ماوتهاوزن بود چرا که هدف اصلی اردوگاه پاکسازی از راه کار اجباری دشمنان واقعی و متصورشدهٔ آلمان نازی بود. امید به زندگی زندانیان تا حتی شش ماه نیز می رسید و کمینه ۳۵۰۰۰ نفر در آنجا بر اثر کار اجباری، گرسنگی و اعدام های جمعی کشته شدند. از سال ۱۹۴۳، این اردوگاه مرکز مهم تولید تسلیحات برای مسرشمیت و استایر - دایملر - پوچ بود. به منظور گسترش تولید تسلیحات، اردوگاه مجدداً با عنوان گوسن I طراحی، و اردوگاه های دیگری به نام های گوسن II و گوسن III ساخته شدند. زندانیان ناچار به ساخت کارخانه های گسترده زیرزمینی شدند که برای تولید هواپیماهای جت جنگنده مسرشمیت ام ئی ۲۶۲ در نظر گرفته شده بودند. با پایان جنگ، تقریباً هزار بدنه هواپیما در این اردوگاه تولید شدند.
اردوگاه توسط لشکر زره پوش ۱۱ام ایالات متحده در اوایل بامداد ۵ مه ۱۹۴۵ آزاد شد. در جریان هرج و مرج آزادی، تعدادی از کاپوهای سابق کشته شدند. پس از جنگ، برخی از پرسنل اس اس و کاپوها به جرم جنایات خود محاکمه شدند، اگرچه بیشتر آنها از مجازات رهاییدند. امروزه مکان این اردوگاه به عنوان دهکده ای خصوصی بازسازی شده است، اگرچه موزهٔ کوچکی نیز به یادبود کشته شدگان در دهکده وجود دارد که توسط دولت اتریش اداره می شود.