اردوگاه کار اجباری سایمیشته اردوگاهی نازی برای کار اجباری و پاکسازی در طول جنگ جهانی دوم بود. این اردوگاه در محل پیشین پارک تفریحی بلگراد در نزدیکی شهر زمون، در دولت مستقل کرواسی ( NDH ) واقع شده بود. این اردوگاه توسط واحدهای آینزاتس گروپن اس اس مستقر در صربستان اشغالی سازماندهی و اداره می شد. اردوگاه در سپتامبر ۱۹۴۱ عملیاتی و در ۲۸ اکتبر همان سال رسماً افتتاح شد. آلمانی ها آن را اردوگاه یهودیان در زِمون ( به Error: {{Lang - xx}}: متن دارای نشانه گذاری ایتالیک است ( راهنما ) ) نامیدند. در پایان سال ۱۹۴۱ و ابتدای سال ۱۹۴۲، هزاران زن، کودک و خردسال یهودی به همراه ۵۰۰ مرد یهودی و ۲۹۲ زن و کودک کولی که بیشتر آنها از اهالی نیش، اسمدرفو و شاباتس بودند به اردوگاه آورده شدند. زنان و کودکان در پادگان های موقت قرار گرفتند و دچار چندین همه گیری آنفلوانزا شدند. زندانیان در شرایط نامطلوب نگهداری می شدند، غذای ناکافی برای آن ها فراهم می شد و بسیاری از آنها در زمستان ۱۹۴۱–۴۲ از سرما یخ زدند. میان ماه های مارس و مه ۱۹۴۲، آلمانی ها با وانت گازی که از برلین فرستاده شده بود، هزاران زندانی یهودی را کشتند.
با پایان کشتار با گاز، مجموعه به اردوگاه کار اجباری زمون ( به آلمانی: Anhaltelager Semlin ) تغییر نام داده شد و برای نگهداری آخرین گروه از یهودیانی که در سپتامبر ۱۹۴۳ با تسلیم ایتالیا دستگیر شده بودند، استفاده شد. در طی این دوره، سایمیشته برای نگهداری پارتیزان های یوگسلاوی، چتنیک ها، هواداران جنبش های مقاومت یونان و آلبانیایی و دهقانان صرب از روستاهای دیگر مناطق دولت مستقل کرواسی مورد بهره قرار می گرفت. حدود ۳۲٬۰۰۰ زندانی، بیشتر صرب، از اردوگاه گذر کردند که ۱۰٬۶۰۰ تن از آن ها یا کشته شدند یا به دلیل گرسنگی و بیماری درگذشتند. شرایط درون سایمیشته چنان نامناسب بود که برخی به مقایسه آن با یاسنواتس و دیگر اردوگاه های بزرگ کار اجباری در سراسر اروپا پرداخته اند. در سال ۱۹۴۳ و ۱۹۴۴، شواهد جنایات انجام شده در اردوگاه توسط واحدهای اس اس - اشتاندارتنفورر پاول بلوبل تخریب شد و هزاران جسد از گورهای دسته جمعی بیرون کشیده و سوزانده شد. در ماه مه ۱۹۴۴، آلمانی ها کنترل اردوگاه را به NDH منتقل کردند و در ژوئیه همان سال اردوگاه تعطیل شد. برآورد تعداد مرگ و میرها در سایمیشته از ۲۰٬۰۰۰ تا ۲۳٬۰۰۰ تن متغیر است، و تعداد کشته شدگان یهودی از ۷٬۰۰۰ تا ۱۰٬۰۰۰ تن تخمین زده می شود. تصور می شود که نیمی از یهودیان صربستان در این اردوگاه از میان رفته باشند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبا پایان کشتار با گاز، مجموعه به اردوگاه کار اجباری زمون ( به آلمانی: Anhaltelager Semlin ) تغییر نام داده شد و برای نگهداری آخرین گروه از یهودیانی که در سپتامبر ۱۹۴۳ با تسلیم ایتالیا دستگیر شده بودند، استفاده شد. در طی این دوره، سایمیشته برای نگهداری پارتیزان های یوگسلاوی، چتنیک ها، هواداران جنبش های مقاومت یونان و آلبانیایی و دهقانان صرب از روستاهای دیگر مناطق دولت مستقل کرواسی مورد بهره قرار می گرفت. حدود ۳۲٬۰۰۰ زندانی، بیشتر صرب، از اردوگاه گذر کردند که ۱۰٬۶۰۰ تن از آن ها یا کشته شدند یا به دلیل گرسنگی و بیماری درگذشتند. شرایط درون سایمیشته چنان نامناسب بود که برخی به مقایسه آن با یاسنواتس و دیگر اردوگاه های بزرگ کار اجباری در سراسر اروپا پرداخته اند. در سال ۱۹۴۳ و ۱۹۴۴، شواهد جنایات انجام شده در اردوگاه توسط واحدهای اس اس - اشتاندارتنفورر پاول بلوبل تخریب شد و هزاران جسد از گورهای دسته جمعی بیرون کشیده و سوزانده شد. در ماه مه ۱۹۴۴، آلمانی ها کنترل اردوگاه را به NDH منتقل کردند و در ژوئیه همان سال اردوگاه تعطیل شد. برآورد تعداد مرگ و میرها در سایمیشته از ۲۰٬۰۰۰ تا ۲۳٬۰۰۰ تن متغیر است، و تعداد کشته شدگان یهودی از ۷٬۰۰۰ تا ۱۰٬۰۰۰ تن تخمین زده می شود. تصور می شود که نیمی از یهودیان صربستان در این اردوگاه از میان رفته باشند.
