اردوگاه کار اجباری زرتوخن بوش یا سرتوخن بوس، که با نام اردوگاه فوخت نیز شناخته می شود، اردوگاهی برای کار اجباری واقع در فوخت در نزدیک شهر سرتوخن بوس هلند بود. این اردوگاه در سال ۱۹۴۳ افتتاح شد و ۳۱٬۰۰۰ زندانی در آن نگهداری می شدند. ۷۴۹ زندانی در اردوگاه جان خود را از دست دادند و بقیه نیز اندکی پیش از آزادسازی اردوگاه توسط نیروهای متفقین در ۱۹۴۴ به اردوگاه های دیگر منتقل شدند. پس از جنگ از این اردوگاه به عنوان زندانی برای آلمانی ها و هلندی های همدست رژیم نازی استفاده شد. امروزه یک مرکز بازدیدکنندگان با نمایشگاه و بنای یادبود به یاد قربانیان آن اردوگاه وجود دارد.
در طول جنگ جهانی دوم، آلمان نازی از ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵ هلند را در اشغال داشت. در سال ۱۹۴۲ نازی ها زندانیان یهودی و سایر زندانیان را از طریق اردوگاه های انتقالی امرزفورت و وستربورک از هلند به اردوگاه کار اجباری آشویتس منتقل کردند، به استثنای ۸۵۰ زندانی که به اردوگاه کار اجباری ماوتهاوزن فرستاده شدند. [ ۱] [ ۲] هنگامی که آن ها متوجه کوچک بودن امرزفورت و وستربورک به منظور اداره تعداد زیادی از زندانیان شدند، اس اس تصمیم گرفت که یک اردوگاه کار اجباری در فوخت در نزدیکی شهر سرتوخن بوس ایجاد کند. [ ۳]
ساخت اردوگاه در هرتزوگن بوش، که نام آلمانی «سرتوخن بوس» بود، در سال ۱۹۴۲ آغاز شد. [ ۳] این اردوگاه از اردوگاه های کار اجباری در آلمان الگوبرداری شده یود. نخستین زندانیانی که در سال ۱۹۴۳ وارد شدند، ناچار شدند ساخت اردوگاه را به پایان برسانند. این اردوگاه از ژانویه ۱۹۴۳ تا سپتامبر ۱۹۴۴ مورد استفاده قرار گرفت. در این دوره، حدود ۳۱۰۰۰ زندانی در آن نگهداری می شدند: از جمله یهودیان، زندانیان سیاسی، مبارزان مقاومت، کولی ها، شاهدان یهوه، همجنس گرایان، افراد بی خانمان، بازرگانان بازار سیاه، بزهکاران و گروگان ها.
به دلیل گرسنگی، بیماری و بدرفتاری، حداقل ۷۴۹ مرد، زن و کودک در این اردوگاه جان دادند. از این تعداد، ۳۲۹ نفر در محل اعدام درست در بیرون از اردوگاه به قتل رسیدند. با نزدیک شدن نیروهای متفقین به زرتوخن بوش، اردوگاه تخلیه شد و زندانیان به اردوگاه های کار اجباری در شرق منتقل شدند؛ تا ۴–۵ سپتامبر ۱۹۴۴، زنان زندانی به اردوگاه کار اجباری راونسبروک و مردان نیز به زاخسنهاوزن منتقل شدند. [ ۴] در ۲۶ اکتبر ۱۹۴۴، نیروهای اسکاتلندی و کانادایی از واحد زرهی ۴ام ارتش کانادا، هنگ ۵ام ضد تانک پس از جنگ با نگهبان باقی ماندهٔ اس اس اردوگاه را که تقریباً کامل تخلیه شده بود آزاد کردند. [ ۵] حدود ۵۰۰–۶۰۰ زندانی زنده مانده بودند که قرار بود در عصر همان روز اعدام شوند، ولی با ورود نیروهای آزادیبخش از مرگ نجات پیدا کردند. حدود ۵۰۰ زندانی نیز در تلی از اجساد در نزدیکی دروازه ها پیدا شدند که در صبح همان روز آزادسازی اعدام شده بودند. [ ۴] [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر طول جنگ جهانی دوم، آلمان نازی از ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵ هلند را در اشغال داشت. در سال ۱۹۴۲ نازی ها زندانیان یهودی و سایر زندانیان را از طریق اردوگاه های انتقالی امرزفورت و وستربورک از هلند به اردوگاه کار اجباری آشویتس منتقل کردند، به استثنای ۸۵۰ زندانی که به اردوگاه کار اجباری ماوتهاوزن فرستاده شدند. [ ۱] [ ۲] هنگامی که آن ها متوجه کوچک بودن امرزفورت و وستربورک به منظور اداره تعداد زیادی از زندانیان شدند، اس اس تصمیم گرفت که یک اردوگاه کار اجباری در فوخت در نزدیکی شهر سرتوخن بوس ایجاد کند. [ ۳]
ساخت اردوگاه در هرتزوگن بوش، که نام آلمانی «سرتوخن بوس» بود، در سال ۱۹۴۲ آغاز شد. [ ۳] این اردوگاه از اردوگاه های کار اجباری در آلمان الگوبرداری شده یود. نخستین زندانیانی که در سال ۱۹۴۳ وارد شدند، ناچار شدند ساخت اردوگاه را به پایان برسانند. این اردوگاه از ژانویه ۱۹۴۳ تا سپتامبر ۱۹۴۴ مورد استفاده قرار گرفت. در این دوره، حدود ۳۱۰۰۰ زندانی در آن نگهداری می شدند: از جمله یهودیان، زندانیان سیاسی، مبارزان مقاومت، کولی ها، شاهدان یهوه، همجنس گرایان، افراد بی خانمان، بازرگانان بازار سیاه، بزهکاران و گروگان ها.
به دلیل گرسنگی، بیماری و بدرفتاری، حداقل ۷۴۹ مرد، زن و کودک در این اردوگاه جان دادند. از این تعداد، ۳۲۹ نفر در محل اعدام درست در بیرون از اردوگاه به قتل رسیدند. با نزدیک شدن نیروهای متفقین به زرتوخن بوش، اردوگاه تخلیه شد و زندانیان به اردوگاه های کار اجباری در شرق منتقل شدند؛ تا ۴–۵ سپتامبر ۱۹۴۴، زنان زندانی به اردوگاه کار اجباری راونسبروک و مردان نیز به زاخسنهاوزن منتقل شدند. [ ۴] در ۲۶ اکتبر ۱۹۴۴، نیروهای اسکاتلندی و کانادایی از واحد زرهی ۴ام ارتش کانادا، هنگ ۵ام ضد تانک پس از جنگ با نگهبان باقی ماندهٔ اس اس اردوگاه را که تقریباً کامل تخلیه شده بود آزاد کردند. [ ۵] حدود ۵۰۰–۶۰۰ زندانی زنده مانده بودند که قرار بود در عصر همان روز اعدام شوند، ولی با ورود نیروهای آزادیبخش از مرگ نجات پیدا کردند. حدود ۵۰۰ زندانی نیز در تلی از اجساد در نزدیکی دروازه ها پیدا شدند که در صبح همان روز آزادسازی اعدام شده بودند. [ ۴] [ ۶]
