اردوکشی اردشیر دوم علیه کادوسیان

را ممکن کرد و خود شاه پیاده راه پیمود. اردشیر شخصاً این اردوکشی را علیه کادوسیان، قبیله ای ساکن منطقهٔ کوهستانی و شدیداً جنگلی جنوب غربی دریای خزر انجام داد. شاه سرزمین کادوسیان را با قشون فراوان، ۳۰۰۰۰۰ هزار پیاده و ۱۰۰۰۰ اسب اشغال کرد. کمی بعد، مشکلات در این سرزمین سترون و دشوار بروز کردند. در جریان این اردوکشی، نیروهای پارسی دچار تلفات سنگین شدند. به گفتهٔ پلوتارک، تنها مهارت های ممتاز تیریبازوس، از افسران عالی رتبه و ساتراپ سابق ارمنستان، در مذاکره بود که سپاه پارسی را از نابودی کامل نجات داد. از آنجا که ساکنین آنجا دو حاکم با قرارگاه های جدا از هم داشتند، تیریبازوس و پسرش جداگانه به هر یک از آنان روی آوردند، و آنها را علیه یکدیگر قرار دادند. در نتیجهٔ پیمان صلحی به دست آمد. اردشیر بی تردید سربازان زیادی و همهٔ اسب هایش را از دست داده بود. شکست و رسوایی نسبت به وزرایش در او ترس و بی اعتمادی ایجاد کرده بود و او بسیاری از آنان را کشت. تروگ پمپه ای مورخ، جنگ را روایت کرده است. او خلاصه سازی های انجام شده شدیداً گزیننده توسط ژوستین را لحاظ نکرده است. تنها یک عبارت در فهرست در خصوص کتاب 'victus in Cadusiis' موجود است. دیودوروس به جز اشاراتی اجمالی به تیریبازوس، هیچ نشانی از فاجعه به دست نمی دهد. به نظر می رسد این خصیصه علاقهٔ مورخین را به خود جلب کرده باشد. کتسیاس و دینون هر دو از او در روایت کوناکسا یاد کرده اند گرچه همه به یک نحو چنین نکرده اند.