اردمون
لغت نامه دهخدا
اردمون. [ اَ دِ مُن ْ ] ( از لاتینی ، اِ ) ( از لاطینیه اَرتیمواُنیس ) دگل عقب کشتی : دهمتناز عقات البحریین بان المرکب َ امالته الریح بقوتها الی احدالبرین و هو ضارب فیه فأمر رئیسهم بحطّ الشراع للحین ، فلم یتحط شراع الصاری المعروف بالاردمون و عالجوه فلم یقدروا علیه لشدة ذهاب الریح به فلما اعیاهم ، مزّقه الرائس بالسکین قطعاً قطعاً... وفی اثناء هذه المحاولة سبح المرکب بکلکله علی البر بسکانیه و هی ارجاه اللتان یصرف بهما و قامت الصیحة الهائلة فی المرکب فجأت الطامة الکبری و الصدعة التی لم نطق له جبراً... ( رحله ابن جبیر ). تردت علینا الریح الغریبة فقصفت قریة الصاری المعروف بالاردمون و القت نصفها فی البحر مع ما اتصل بها من الشراع. ( رحله ابن جبیر ). و شرعوا فی رفع الشراع الکبیر و اقاموا فی الاردمون شراعاً یعرف بالدلون. ( رحله ابن جبیر ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید