اردلان سرفراز

اردلان سرفراز چند سال پس از انقلاب و در سال ۱۳۶۲، ایران را به مقصد آلمان ترک کرد. هنگام ترک ایران به آشنایان دارابی خود اعلام کرد که من فقط برای سرفرازی ایران از این جا می روم.
او در طول زندگی در کشورهای مختلفی همچون آلمان، اتریش، یونان، ترکیه، ایتالیا، آمریکا و… روزگار گذرانده است و تأثیر حضور در این کشورها و رنج ناشی از غربت در بسیاری از اشعار وی مشهود است.
اردلان سرفراز تمام دغدغه های سیاسی خود را در اشعارش به منصهٔ ظهور می گذارد و معتقد است با زبان شعر و ترانه باید به مبارزه با ظلم و ستم پرداخت. ترانه هایی نظیر: گل پونه، روزای روشن و «دیگر بس است» این واقعیت را نشان می دهد که بسیاری از ترانه های اردلان سرفراز مضمونی سیاسی دارد.
او با خوانندگانی نظیر: داریوش، معین، ابی، هایده، ستار و گوگوش بیشترین همکاری ها را داشته است. از جمله خوانندگان دیگری که همکاری های انگشت شماری با اردلان سرفراز داشته اند می توان از عارف، فرهاد مهراد، مهستی، مازیار، لیلا فروهر، سیاوش قمیشی، شاهرخ، شهره و شکیلا یاد کرد. در میان آهنگسازان نیز او با فرید زلاند، سیاوش قمیشی، واروژان، بابک افشار، تورج شعبان خانی، محمد حیدری، منوچهر چشم آذر، حسن شماعی زاده و فریبرز لاچینی همکاری داشت. لازم است ذکر شود که مدتی پیش دو کتاب شامل گزیده ای از ترانه های وی به نام های «از ریشه تا همیشه» و «سال صفر» چاپ و منتشر شد. این کتاب از این نظر دارای اهمیت است که بسیاری از ترانه های با رویکرد سیاسی اردلان در آن ها آمده است. ترانهٔ «دیگر بس است» در سال ۲۰۱۹ با صدای مهتاب صفویان ( خواننده و نقاش مقیم پاریس ) از سروده های اردلان سرفراز است.