اردشیر کامکار ( زاده ۲۸ آبان ۱۳۴۱ در سنندج ) آهنگساز، نوازندهٔ کمانچه، قیچک، دف و ویولن است. او از اعضای گروه کامکارها است.
وی از کودکی، ویولن را نزد پدرش فرا گرفت. چندی بعد، وی به عنوان نوازندهٔ کمانچه و ویولن به عضویت ارکستر فرهنگ و هنر سنندج درآمد. او در ابتدا قطعات ویولن ابوالحسن صبا را با کمانچه اجرا می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
اردشیر کامکار، در سال ۱۳۶۰ به تهران آمد و همکاری خود را با گروه های عارف و شیدا و با بسیاری از خوانندگان پیشرو ایران آغاز کرد. همچنین مطالب تکمیلی در زمینه ردیف سنتی ایران را نزد محمدرضا لطفی و پشنگ کامکار آموخت.
اردشیر کامکار همواره برای گسترش هرچه بیش تر قابلیت های ساز کمانچه کوشیده است. وی با استفاده از تکنیک های خاص ویولن و پوزیسین های ویولن بر روی ساز کمانچه توانست چهره ای دیگر از این ساز به نمایش بگذارد. در این راستا، قطعات ابوالحسن صبا را در دو اثر به یاد صبا و بر تارک سپیده، به کمک کمانچه و ارکستر به اجرا درآورد. وی در «بر تارک سپیده»، با تکیه بر توانایی های خود دست به ابتکارات بدیعی زده و از این رهگذر کمانچه را به سازی فوق العاده تأثیرگذار و وجدآور مبدل کرده است.
از شاخصه های او در نوازندگی کمانچه، می توان به پوزیسیون های ۷ به بالا و اجرای صداهای هارمونیک که این تکنیک ها مختص ساز ویولن می باشد و تقریباً برای ساز کمانچه به سختی قابل اجرا است اشاره نمود.
کمانچه ای که با آن می نوازد ساختهٔ قدرت الله کردی است. از آلبوم های مستقل او می توان ناشکیبا با خوانندگی همایون شجریان، راز نگاه، یقین گمشده، زهی عشق و آهنگسازی در آلبوم افق مهر به همراه پرویز مشکاتیان ، آهنگسازی در آلبوم کنسرت ۷۷ بهمراه گروه کامکارها و آلبوم بی غبار عادت که با همنوازی شاگردش، شروین مهاجر عرضه شده را نام برد. معروفترین اثر وی نیز آلبوم بیداد استاد شجریان بهمراه پرویز مشکاتیان در سال ۱۳۶۴ می باشد. وی همچنین آثار متعددی با خوانندگانی از قبیل حمیدرضا نوربخش و حسام الدین سراج را آهنگسازی کرده که تاکنون به صورت رسمی منتشر نشده اند .
در سال ۱۳۹۴ جایزه بهترین آلبوم موسیقی ایرانی در سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر به اردشیر کامکار برای آلبوم یقین گمشده اهدا شد.
وی از کودکی، ویولن را نزد پدرش فرا گرفت. چندی بعد، وی به عنوان نوازندهٔ کمانچه و ویولن به عضویت ارکستر فرهنگ و هنر سنندج درآمد. او در ابتدا قطعات ویولن ابوالحسن صبا را با کمانچه اجرا می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
اردشیر کامکار، در سال ۱۳۶۰ به تهران آمد و همکاری خود را با گروه های عارف و شیدا و با بسیاری از خوانندگان پیشرو ایران آغاز کرد. همچنین مطالب تکمیلی در زمینه ردیف سنتی ایران را نزد محمدرضا لطفی و پشنگ کامکار آموخت.
اردشیر کامکار همواره برای گسترش هرچه بیش تر قابلیت های ساز کمانچه کوشیده است. وی با استفاده از تکنیک های خاص ویولن و پوزیسین های ویولن بر روی ساز کمانچه توانست چهره ای دیگر از این ساز به نمایش بگذارد. در این راستا، قطعات ابوالحسن صبا را در دو اثر به یاد صبا و بر تارک سپیده، به کمک کمانچه و ارکستر به اجرا درآورد. وی در «بر تارک سپیده»، با تکیه بر توانایی های خود دست به ابتکارات بدیعی زده و از این رهگذر کمانچه را به سازی فوق العاده تأثیرگذار و وجدآور مبدل کرده است.
از شاخصه های او در نوازندگی کمانچه، می توان به پوزیسیون های ۷ به بالا و اجرای صداهای هارمونیک که این تکنیک ها مختص ساز ویولن می باشد و تقریباً برای ساز کمانچه به سختی قابل اجرا است اشاره نمود.
کمانچه ای که با آن می نوازد ساختهٔ قدرت الله کردی است. از آلبوم های مستقل او می توان ناشکیبا با خوانندگی همایون شجریان، راز نگاه، یقین گمشده، زهی عشق و آهنگسازی در آلبوم افق مهر به همراه پرویز مشکاتیان ، آهنگسازی در آلبوم کنسرت ۷۷ بهمراه گروه کامکارها و آلبوم بی غبار عادت که با همنوازی شاگردش، شروین مهاجر عرضه شده را نام برد. معروفترین اثر وی نیز آلبوم بیداد استاد شجریان بهمراه پرویز مشکاتیان در سال ۱۳۶۴ می باشد. وی همچنین آثار متعددی با خوانندگانی از قبیل حمیدرضا نوربخش و حسام الدین سراج را آهنگسازی کرده که تاکنون به صورت رسمی منتشر نشده اند .
در سال ۱۳۹۴ جایزه بهترین آلبوم موسیقی ایرانی در سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر به اردشیر کامکار برای آلبوم یقین گمشده اهدا شد.
