اردشیر هخامنشی اول

دانشنامه آزاد فارسی

اَردشیر هخامنشی اول ( ـ۴۲۵پ م)
شاهنشاه ایران (۴۶۵ـ۴۲۵پ م)، ملقب به اَردَشیر دِرازدست، پسر و جانشین خِشایارشای اول از ملکه آمِستِریس. در توطئۀ قتل پدرش خشایارشا و برادرش داریوش دست داشت. از ۴۶۰پ م تا ۴۵۴پ م با ایناباروس در مصر جنگید. در ۴۹۹پ م با یونانیان پیمان صلح کیمون را بست؛ و به یونانیان آسیای صغیر خودمختاری کامل داد. اردشیر در مقابل این ناکامی سیاسی، از جنگ داخلی یونان (جنگ های پْلوپونزی) و درگیری میان آتِن و اِسپارت حمایت کرد. تِمیستوکِلِس در این زمان به دربار هخامنشی پناهنده شد. او در ۴۴۴پ م ساقی یهودی خود نَحمیا را به فرمانداری اورشَلیم برگزید. گمان می رود که عَزرای کاتب را نیز اردشیر در ۴۵۸پ م به اورشلیم فرستاده بود. روایات اِستَر و مُردخای در تورات به دوران اردشیر منسوب است.

پیشنهاد کاربران

بپرس