اردج. [ ] ( اِ ) بوته ایست که در صحراها روید و در کتاب اول پادشاهان ( 19:5 ) آمده که ایلیای نبی در زیر درخت اردجی خوابید و گاهی از اوقات در اوان جوع و قحطی شاخهای آن خورده میشود. ( ایوب 30:4 ) و گاه نیز درخت مزبور را سوزانیده از آن ذغال سازند. ( مزامیر 120:4 ) ( قاموس کتاب مقدس ).
فرهنگ فارسی
بوته ایست که در صحرا ها روید
پیشنهاد کاربران
درختچه یا بوته ای است که در صحراوبیابان رشدمیکندوهیچ ثمره ومیوه ای ندارد. درکتاب مقدس آمده که ایلیای نبی مدتی دربیابان از همین درخت بی ثمر تغذیه کرد. برگهای ان رامیخورد.
