ارخون

لغت نامه دهخدا

ارخون. [ اَ ] ( یونانی ، ص ، اِ ) رئیس شاهزاده و سردار و مهتر و امام و مقتدای ترسایان. ( آنندراج ). ارکنت. این کلمه اصلاً بقضاة جمهوری های قدیم یونان اطلاق میشده است. رجوع به ارکنت شود.

فرهنگ فارسی

رئیس و شاهزاده و سردار و مهتر و امام و مقتدای ترسایان

دانشنامه آزاد فارسی

آرخون. آرْخون (archon)
در زبان یونانی، به معنای «زمامدار» و قاضی ارشد در دولت ـ شهرهای یونان باستان. در آتن سه آرخون وجود داشت: آرخون باسیلئوس(سلطنتی)، یا شاه آرخون، اِپونوموس(سرخاندان) آرخون، و پوله مارخ. تعداد آنان در ۶۸۳پ م به نُه نفر افزایش یافت. شش تِسْمورتتایدیگر مأمور ثبت احکام بودند. شاه آرخون، پادشاه منتخب و نمایندۀ مذهبی کشور بود. اِپونوموس آرخون، که سال اداری در آتن با نام او مشخص می شد، رئیس کشور و قاضی اعظم بود؛ و پوله مارخ مسئول امنیت کشور و فرماندۀ ارتش بود. پیدایش آرخون ها با زوال قدرت مطلقه و فراگیر پادشاه هم زمان بود. آرخون در ابتدا منصبی دایمی بود، اما از ۷۵۲پ م تا پیش از ۶۸۳پ م به دوره ای دَه ساله کاهش یافت تا این که انتصاب ها سالانه شدند. پیش از ۴۸۷پ م، آرخون ها انتخابی بودند، اما پس از آن نخست تعدادی از آنان و سپس همۀ آنان با قرعه کشی انتخاب می شدند. این اقدام از اهمیت سیاسی این منصب کاست. برطبق قوانین سولون، آرخون ها از بین اعضای ثروتمند و یا دو طبقۀ نخست ثروتمند انتخاب می شدند. پس از ۴۵۷پ م، طبقۀ سوم، زئوگیتا، یا طبقۀ سربازان پیاده، و در قرن چهارم حتی تِت ها، فقیرترین طبقۀ آزادمردان، نیز این مناصب را به دست آوردند. آرخون های سابق به عضویت دایم شورای آرِئوپاگوسدرمی آمدند. شرح کامل نحوۀ انتخاب و وظایف آنان را دراصول حکومت آتن، اثر ارسطو (بندهای ۵۹ ـ ۵۵ و ۶۶ـ۶۳)، می توان یافت.

پیشنهاد کاربران

اورخون یا orkhun یکی از اولین خطوط انسانی که برای ترکان باستانی بوده است به تدریج به لاتین و عربی بعد از اسلام تبدیل شده است.
صاحب منصب، فرمانروا

بپرس