ارخون

لغت نامه دهخدا

ارخون. [ اَ ] ( یونانی ، ص ، اِ ) رئیس شاهزاده و سردار و مهتر و امام و مقتدای ترسایان. ( آنندراج ). ارکنت. این کلمه اصلاً بقضاة جمهوری های قدیم یونان اطلاق میشده است. رجوع به ارکنت شود.

فرهنگ فارسی

رئیس و شاهزاده و سردار و مهتر و امام و مقتدای ترسایان

دانشنامه آزاد فارسی

آرخون. آرْخون (archon)
در زبان یونانی، به معنای «زمامدار» و قاضی ارشد در دولت ـ شهرهای یونان باستان. در آتن سه آرخون وجود داشت: آرخون باسیلئوس(سلطنتی)، یا شاه آرخون، اِپونوموس(سرخاندان) آرخون، و پوله مارخ. تعداد آنان در ۶۸۳پ م به نُه نفر افزایش یافت. شش تِسْمورتتایدیگر مأمور ثبت احکام بودند. شاه آرخون، پادشاه منتخب و نمایندۀ مذهبی کشور بود. اِپونوموس آرخون، که سال اداری در آتن با نام او مشخص می شد، رئیس کشور و قاضی اعظم بود؛ و پوله مارخ مسئول امنیت کشور و فرماندۀ ارتش بود. پیدایش آرخون ها با زوال قدرت مطلقه و فراگیر پادشاه هم زمان بود. آرخون در ابتدا منصبی دایمی بود، اما از ۷۵۲پ م تا پیش از ۶۸۳پ م به دوره ای دَه ساله کاهش یافت تا این که انتصاب ها سالانه شدند. پیش از ۴۸۷پ م، آرخون ها انتخابی بودند، اما پس از آن نخست تعدادی از آنان و سپس همۀ آنان با قرعه کشی انتخاب می شدند. این اقدام از اهمیت سیاسی این منصب کاست. برطبق قوانین سولون، آرخون ها از بین اعضای ثروتمند و یا دو طبقۀ نخست ثروتمند انتخاب می شدند. پس از ۴۵۷پ م، طبقۀ سوم، زئوگیتا، یا طبقۀ سربازان پیاده، و در قرن چهارم حتی تِت ها، فقیرترین طبقۀ آزادمردان، نیز این مناصب را به دست آوردند. آرخون های سابق به عضویت دایم شورای آرِئوپاگوسدرمی آمدند. شرح کامل نحوۀ انتخاب و وظایف آنان را دراصول حکومت آتن، اثر ارسطو (بندهای ۵۹ ـ ۵۵ و ۶۶ـ۶۳)، می توان یافت.

پیشنهاد کاربران

الفبای ترک های باستانی جزو اولین رسم الخط های جهانی
اورخون یا orkhun یکی از اولین خطوط انسانی که برای ترکان باستانی بوده است به تدریج به لاتین و عربی بعد از اسلام تبدیل شده است.
صاحب منصب، فرمانروا

بپرس