ارحاء. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ رحی ، بمعنی سنگ آسیا. ( آنندراج ). || دندانهای آسیا. طواحن. || قبائلی که هر یک بنفسه مستقل و مستغنی از دیگرانست. ( مفاتیح العلوم ). ارحاء. [ اَ ] ( اِخ ) دهی است به واسط. ( منتهی الارب ). قریه ای است قرب واسط عراق. ( معجم البلدان ).
