ارتیابیه

لغت نامه دهخدا

ارتیابیه. [ اِ بی ی َ / ی ِ ] ( از ع ، ص نسبی ) ( طریقه ٔ... ) شکاکین . مرتابین. مریبین. اصحاب المانعة. مقابل قشریین و ظاهریان از نظر عرفا و متصوفه. || عقیده ای که بخصوص در امور متعلقه بماوراءالطبیعه از هر گونه قضاوت مثبت و منفی خودداری کنند. از بزرگان این فرقه ، پیرﱡن مؤسس فرقه مذکوره ، اِنَه زیدِم ، آگریپّا، سِکستوس آمپریکوس و در ازمنه جدیده مُن تانی و بَیل میباشند.

پیشنهاد کاربران

بپرس