آرتور میلسپو ( انگلیسی: Arthur Millspaugh؛ متولد مارس ۱۸۸۳ در روستایی در میشیگان - درگذشته ۱۹۵۵ ) ، حقوقدان و کارشناس مالی آمریکایی که در سال های ۱۹۲۲ - ۱۹۲۷ و ۱۹۴۲ - ۱۹۴۵ برای اصلاح مالیه به استخدام دولت ایران درآمد.
... [مشاهده متن کامل]
وی دانش آموخته ( دکترای ) دانشگاه جان هاپکینز و ( کارشناسی ارشد ) دانشگاه ایلینوی بود. پس از ۲ سال تدریس در رشتهٔ علوم سیاسی در همان دانشگاه جان هاپکینز، در سال ۱۹۱۸ میلادی به عنوان مشاور تجاری وزارت امورخارجه ایالات متحده آمریکا استخدام گردید، و به دعوت ایران، اما برخلاف خواست وزیر وقت امور خارجه آمریکا، در ۱۹۲۱ راهی ایران گردید.
در بازگشت پس از ۲ سفر به ایران، به عنوان مشاور ریاست جمهور آمریکا، و نیز سردبیر روزنامه ( حرفه مورد علاقه اش ) اشتغال یافت، و در ایجاد و تنظیم برنامه اصل چهار هری ترومن دخالت مستقیم داشت.
نخستین بار در سال ۱۳۰۱ خورشیدی دولت تصمیم گرفت برای تأمین کسری بودجه از آمریکا استقراض کند. طبق مذاکراتی که به عمل آمد شرط استقراض این شد که اداره مالیه کشور تحت نظارت مستشاران آمریکایی قرار گیرد.
بنابراین در تاریخ مرداد ۱۳۰۱ در کابینه قوام السلطنه قانونی از مجلس گذشت که به موجب آن میلسپو با حقوق پانزده هزار دلار در سال استخدام که خانه و اثاثیه هم از طرف دولت تهیه می شد و هشت نفر دیگر آمریکایی که توسط میلسپو انتخاب می شدند با حقوق هفت هزار و پانصد دلار تا ده هزار دلار. در سال ۱۹۲۱ که میلسپو به ایران آمد، ایران مجموعاً ۱۰۰۰ مایل هم جادهٔ مناسب برای حمل و نقل نداشت. اما در سال های میانی ۱۹۳۰ این رقم به ۱۴۰۰۰ مایل رسیده بود، که این پیشرفت نتیجهٔ زحمات مهندسانی بود که همراه میلسپو به ایران آمده بودند.
اواخر سال ۱۳۰۱ مستشاران مزبور به تهران وارد شدند و شروع به کار کردند. در قانون استخدام میلسپو اختیارات تامی به ایشان داده شد که هیچ خرجی بدون اجازه ایشان انجام نمی شد و هیچ گونه تعهد مالی دولت بدون موافقت ایشان نمی توانست بنماید. ترقی و تنزل و انتقال و عزل مستخدمان مالیه و همچنین مستخدمان ادارات دیگر دولتی که مستقیماً با جمع و محاسبه و پرداخت وجوه عمومی مربوط است از صلاحیت رئیس کل مالیه بود. وزیر مالیه وقت نیز در مقابل میلسپو هیچ گونه اختیاری نداشت و تمام تشکیلات وزارت مالیه و پیشکاری های ولایات تحت نظر مستقیم میلسپو و همکاران آمریکایی او بود. وی اقدامات مثبت و منفی مختلفی داشت، اما در مجموع اقدامات وی توسط ایرانیان مثبت ارزیابی می شود. نهایتاً با قدرت گرفتن رضاخان به دلیل اختلاف نظر با وی از ایران رفت.
... [مشاهده متن کامل]
وی دانش آموخته ( دکترای ) دانشگاه جان هاپکینز و ( کارشناسی ارشد ) دانشگاه ایلینوی بود. پس از ۲ سال تدریس در رشتهٔ علوم سیاسی در همان دانشگاه جان هاپکینز، در سال ۱۹۱۸ میلادی به عنوان مشاور تجاری وزارت امورخارجه ایالات متحده آمریکا استخدام گردید، و به دعوت ایران، اما برخلاف خواست وزیر وقت امور خارجه آمریکا، در ۱۹۲۱ راهی ایران گردید.
در بازگشت پس از ۲ سفر به ایران، به عنوان مشاور ریاست جمهور آمریکا، و نیز سردبیر روزنامه ( حرفه مورد علاقه اش ) اشتغال یافت، و در ایجاد و تنظیم برنامه اصل چهار هری ترومن دخالت مستقیم داشت.
نخستین بار در سال ۱۳۰۱ خورشیدی دولت تصمیم گرفت برای تأمین کسری بودجه از آمریکا استقراض کند. طبق مذاکراتی که به عمل آمد شرط استقراض این شد که اداره مالیه کشور تحت نظارت مستشاران آمریکایی قرار گیرد.
بنابراین در تاریخ مرداد ۱۳۰۱ در کابینه قوام السلطنه قانونی از مجلس گذشت که به موجب آن میلسپو با حقوق پانزده هزار دلار در سال استخدام که خانه و اثاثیه هم از طرف دولت تهیه می شد و هشت نفر دیگر آمریکایی که توسط میلسپو انتخاب می شدند با حقوق هفت هزار و پانصد دلار تا ده هزار دلار. در سال ۱۹۲۱ که میلسپو به ایران آمد، ایران مجموعاً ۱۰۰۰ مایل هم جادهٔ مناسب برای حمل و نقل نداشت. اما در سال های میانی ۱۹۳۰ این رقم به ۱۴۰۰۰ مایل رسیده بود، که این پیشرفت نتیجهٔ زحمات مهندسانی بود که همراه میلسپو به ایران آمده بودند.
اواخر سال ۱۳۰۱ مستشاران مزبور به تهران وارد شدند و شروع به کار کردند. در قانون استخدام میلسپو اختیارات تامی به ایشان داده شد که هیچ خرجی بدون اجازه ایشان انجام نمی شد و هیچ گونه تعهد مالی دولت بدون موافقت ایشان نمی توانست بنماید. ترقی و تنزل و انتقال و عزل مستخدمان مالیه و همچنین مستخدمان ادارات دیگر دولتی که مستقیماً با جمع و محاسبه و پرداخت وجوه عمومی مربوط است از صلاحیت رئیس کل مالیه بود. وزیر مالیه وقت نیز در مقابل میلسپو هیچ گونه اختیاری نداشت و تمام تشکیلات وزارت مالیه و پیشکاری های ولایات تحت نظر مستقیم میلسپو و همکاران آمریکایی او بود. وی اقدامات مثبت و منفی مختلفی داشت، اما در مجموع اقدامات وی توسط ایرانیان مثبت ارزیابی می شود. نهایتاً با قدرت گرفتن رضاخان به دلیل اختلاف نظر با وی از ایران رفت.
