آرتور رمبو. ژان نیکلا آرتور رَمبو ( به فرانسوی: Jean Nicolas Arthur Rimbaud ) , فرانسوی: ( شنیدن ) ( زادهٔ ۲۰ اکتبر ۱۸۵۴ – درگذشتهٔ ۱۰ نوامبر ۱۸۹۱ ) از شاعران فرانسوی بود. او را بنیان گذار شعر مدرن برمی شمارند. او سرودن شعر را از دوران دبستان آغاز کرد. ذوق و نبوغ شعریِ او در سنین ۱۷ تا ۲۰ سالگی خیره کننده است. بااین حال، او در ۲۱سالگی برای همیشه از شعر دوری گزید که همواره مایهٔ حیرت و ابهام بوده است.
آرتور رَمبو در ۲۰ اکتبر ۱۸۵۴، برابر با ۲۸ مهر ۱۲۳۳ خورشیدی در شارل ویل فرانسه به دنیا آمد. پدرش فردریک رمبو سرباز توپخانه بود و مادرش ماری کاترین ویتالی کوئیف از خانوادهٔ ملاکین بود و همیشه رفتار خشک و خشنی با او داشت. [ ۱] آرتور دومین فرزند خانواده بود و حدود دو سال پس از ازدواج پدر و مادرش به دنیا آمد. در ۱۸۶۸ نخستین شعرش را به لاتین سرود و سال بعد آموزگار او سه قطعه از اشعارش را منتشر کرد که یکی برندهٔ جایزه شد. در ژانویهٔ ۱۸۷۰ نخستین اشعار رمبو به فرانسوی منتشر شد. در عنفوان جوانی خانه را تاب نیاورد و گریخت، به پاریس رفت و در جنگ فرانسه و پروس شرکت کرد. [ ۲] بعدها در پی ماجراجویی با قطار از اسکان اش فرار کرد و در آخر به جرم گریز و ولگردی محاکمه شد و چند صباحی را در زندان سپری کرد. [ ۳] مع هذا، پس از رهایی توسط مادرش، استقرار او در خانه بیش از ده روز نپائید و مجدداً دست به گریز زد. [ ۴]
اواخر اکتبر ۱۸۷۰ رمبو به مرور رفتاری تحریک آمیز و لاقید برگزید؛ الکل می نوشید، شنیع سخن می گفت، اشعاری متشکل از مدفوع خواری می سرود، دست به سرقت کتاب از مغازه های محلی می برد و سر و شکلی آشفته برای خودش ساخته بود. [ ۵]
در سال ۱۸۷۱، رمبو به شاعران معتبر و معروف نامه فرستاد اما دستاورد شایانی کسب نکرد.
سپس به توصیهٔ یکی از دوستانش، دو نامه همراه با چند شعر برای پل ورلن، شاعر نوپا و از ( طلایه داران مکتب سمبولیسم ) فرستاد.
ورلن بلافاصله مفتون او شد و در پاسخ، متنی با فحوای ( روح معظم و گرامی، بیائید؛ چشم به راه و راغب شمائیم ) فرستاد. [ ۶] [ ۷]
رمبو در اواخر سپتامبر ۱۸۷۱ وارد پاریس شد و برای مدت کوتاهی در وثاق ورلن سکنی گزید. همسر ورلن زنی ۱۷ ساله و باردار بود، ورلن نیز بتازگی شغل خود را ترک گفته و به الکل روی آور شده بود. در آن هنگام، ورلن رمبو را آسیمه سر، قناس، استخوانی و رو به رشدی نامجرب با لهجهٔ آردنی توصیف می کند. [ ۸] این دو به زودی رابطه ای سوزان و متزلزل را رقم زدند که در آینده کانون خانوادهٔ ورلن را از هم گسست. [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآرتور رَمبو در ۲۰ اکتبر ۱۸۵۴، برابر با ۲۸ مهر ۱۲۳۳ خورشیدی در شارل ویل فرانسه به دنیا آمد. پدرش فردریک رمبو سرباز توپخانه بود و مادرش ماری کاترین ویتالی کوئیف از خانوادهٔ ملاکین بود و همیشه رفتار خشک و خشنی با او داشت. [ ۱] آرتور دومین فرزند خانواده بود و حدود دو سال پس از ازدواج پدر و مادرش به دنیا آمد. در ۱۸۶۸ نخستین شعرش را به لاتین سرود و سال بعد آموزگار او سه قطعه از اشعارش را منتشر کرد که یکی برندهٔ جایزه شد. در ژانویهٔ ۱۸۷۰ نخستین اشعار رمبو به فرانسوی منتشر شد. در عنفوان جوانی خانه را تاب نیاورد و گریخت، به پاریس رفت و در جنگ فرانسه و پروس شرکت کرد. [ ۲] بعدها در پی ماجراجویی با قطار از اسکان اش فرار کرد و در آخر به جرم گریز و ولگردی محاکمه شد و چند صباحی را در زندان سپری کرد. [ ۳] مع هذا، پس از رهایی توسط مادرش، استقرار او در خانه بیش از ده روز نپائید و مجدداً دست به گریز زد. [ ۴]
اواخر اکتبر ۱۸۷۰ رمبو به مرور رفتاری تحریک آمیز و لاقید برگزید؛ الکل می نوشید، شنیع سخن می گفت، اشعاری متشکل از مدفوع خواری می سرود، دست به سرقت کتاب از مغازه های محلی می برد و سر و شکلی آشفته برای خودش ساخته بود. [ ۵]
در سال ۱۸۷۱، رمبو به شاعران معتبر و معروف نامه فرستاد اما دستاورد شایانی کسب نکرد.
سپس به توصیهٔ یکی از دوستانش، دو نامه همراه با چند شعر برای پل ورلن، شاعر نوپا و از ( طلایه داران مکتب سمبولیسم ) فرستاد.
ورلن بلافاصله مفتون او شد و در پاسخ، متنی با فحوای ( روح معظم و گرامی، بیائید؛ چشم به راه و راغب شمائیم ) فرستاد. [ ۶] [ ۷]
رمبو در اواخر سپتامبر ۱۸۷۱ وارد پاریس شد و برای مدت کوتاهی در وثاق ورلن سکنی گزید. همسر ورلن زنی ۱۷ ساله و باردار بود، ورلن نیز بتازگی شغل خود را ترک گفته و به الکل روی آور شده بود. در آن هنگام، ورلن رمبو را آسیمه سر، قناس، استخوانی و رو به رشدی نامجرب با لهجهٔ آردنی توصیف می کند. [ ۸] این دو به زودی رابطه ای سوزان و متزلزل را رقم زدند که در آینده کانون خانوادهٔ ورلن را از هم گسست. [ ۹]
wiki: آرتور رمبو