آرته پوورا. آرته پوورا ( به ایتالیایی: Arte Povera ) ( تلفظ ؛ به معنای: هنر فقیر ) یک جنبش هنری بود که بین پایان دهۀ ۱۹۶۰ و آغاز دهۀ ۱۹۷۰ میلادی در شهرهای بزرگ ایتالیا و بالاتر از همه در تورین رخ داد. شهرهای دیگری که جنبش در آن ها نیز اهمیت داشت میلان، رم، جنوآ، ونیز، ناپل و بولونیا هستند. این اصطلاح توسط منتقد هنری ایتالیایی «جرمانو چلانت» در سال ۱۹۶۷ میلادی ابداع شد[ ۱] و در طول دورۀ تحولات در پایان دهۀ ۱۹۶۰ میلادی در ایتالیا معرفی شد، زمانی که هنرمندان موضعی رادیکال اتخاذ کردند. [ ۲] هنرمندان شروع به حمله به ارزش های نهادهای مستقر دولت، صنعت و فرهنگ کردند.
برخی از اولین نمایشگاه های هنرمندان مرتبط با آرته پوورا در گالری کریستین استاین در تورین برگزار شد که توسط مارگریتا استاین اداره می شد. [ ۳] نمایشگاه «ایم اسپاتسیو» ( فضای افکار ) که توسط چلانت مدیریت و در گالری لا برتسکا در جنوا، ایتالیا، از سپتامبر تا اکتبر ۱۹۶۷ میلادی برگزار شد، اغلب به عنوان نقطۀ آغاز رسمی آرته پوورا در نظر گرفته می شود. چلانت که یکی از حامیان اصلی آرته پوورا شد، دو نمایشگاه در سال های ۱۹۶۷ و ۱۹۶۸ میلادی ترتیب داد و به دنبال آن کتاب تأثیرگذاری توسط الکتا در سال ۱۹۸۵ میلادی به نام «داستان ها و قهرمانان آرته پوورا / آرته پوورا» منتشر شد، که ترویج مفهوم هنری انقلابی، عاری از قرارداد، قدرت ساختار، و بازار را ترویج می کرد.
اگرچه چلانت سعی کرد عناصر رادیکال کل صحنۀ بین المللی را در بر بگیرد، اما این اصطلاح به درستی بر روی گروهی از هنرمندان ایتالیایی متمرکز بود که با هنری از مواد و سبک غیر متعارف به ذهنیت شرکتی حمله کردند. چهره های کلیدی که از نزدیک با جنبش مرتبط بودند عبارتند از: جیووانی آنسلمو، آلیگیرو بوئتی، انریکو کاستلانی، پیر پائولو کالتسولاری، لوچیانو فابرو، جانیس کونلیس، ماریو مرتس، ماریسا مرتس، جولیو پائولینی، پینو پاسکالی، جوزپه پنونه، میکل آنجلو پیستلتو، امیلیو پرینی و ژیلبرتو زوریو. [ ۴] آن ها اغلب از اشیاء یافت شده در آثار خود استفاده می کردند. دیگر شارحان اولیۀ تغییرات رادیکال در هنرهای تجسمی شامل هنرمندان پروتو آرته پوورا: آنتونی تاپی یس و جنبش داو آل ست، آلبرتو بوری، پیرو مانزونی، و لوچیو فونتانا و فضایی گرایی هستند. دلال آثار هنری ایلینا سونابند از قهرمانان جنبش بود. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرخی از اولین نمایشگاه های هنرمندان مرتبط با آرته پوورا در گالری کریستین استاین در تورین برگزار شد که توسط مارگریتا استاین اداره می شد. [ ۳] نمایشگاه «ایم اسپاتسیو» ( فضای افکار ) که توسط چلانت مدیریت و در گالری لا برتسکا در جنوا، ایتالیا، از سپتامبر تا اکتبر ۱۹۶۷ میلادی برگزار شد، اغلب به عنوان نقطۀ آغاز رسمی آرته پوورا در نظر گرفته می شود. چلانت که یکی از حامیان اصلی آرته پوورا شد، دو نمایشگاه در سال های ۱۹۶۷ و ۱۹۶۸ میلادی ترتیب داد و به دنبال آن کتاب تأثیرگذاری توسط الکتا در سال ۱۹۸۵ میلادی به نام «داستان ها و قهرمانان آرته پوورا / آرته پوورا» منتشر شد، که ترویج مفهوم هنری انقلابی، عاری از قرارداد، قدرت ساختار، و بازار را ترویج می کرد.
اگرچه چلانت سعی کرد عناصر رادیکال کل صحنۀ بین المللی را در بر بگیرد، اما این اصطلاح به درستی بر روی گروهی از هنرمندان ایتالیایی متمرکز بود که با هنری از مواد و سبک غیر متعارف به ذهنیت شرکتی حمله کردند. چهره های کلیدی که از نزدیک با جنبش مرتبط بودند عبارتند از: جیووانی آنسلمو، آلیگیرو بوئتی، انریکو کاستلانی، پیر پائولو کالتسولاری، لوچیانو فابرو، جانیس کونلیس، ماریو مرتس، ماریسا مرتس، جولیو پائولینی، پینو پاسکالی، جوزپه پنونه، میکل آنجلو پیستلتو، امیلیو پرینی و ژیلبرتو زوریو. [ ۴] آن ها اغلب از اشیاء یافت شده در آثار خود استفاده می کردند. دیگر شارحان اولیۀ تغییرات رادیکال در هنرهای تجسمی شامل هنرمندان پروتو آرته پوورا: آنتونی تاپی یس و جنبش داو آل ست، آلبرتو بوری، پیرو مانزونی، و لوچیو فونتانا و فضایی گرایی هستند. دلال آثار هنری ایلینا سونابند از قهرمانان جنبش بود. [ ۱]
wiki: آرته پوورا