مِیمَک یا سیف سعد منطقه ای کوهستانی در بخش غربی استان ایلام، نقطه صفر مرزی ایران و عراق با ۱۵ کیلومتر درازا و حدود هشت کیلومتر پهنا است. این منطقه مورد مناقشه بین ایران و عراق در جنوب شهر مندلی است. در عهدنامه ۱۹۷۵ الجزایر، ایران موافقت کرد که آن را به همراه زین الکش و سیف ابوعبیده به عراق واگذار کند. عدم واگذاری این مناطق باعث درگیری های مرزی در شهریور ۱۳۵۹ و در نهایت جنگ ایران و عراق شد.
... [مشاهده متن کامل]
میمک، زین الکش و سیف ابوعبیده در حال حاضر تحت کنترل ایران هستند.
از کوه میمک تا عمق خاک عراق، دشت وسیعی گسترده است. در دامنه های رو به عراقِ آن روستاهای نی خزر، هلاله و انجیرگ واقع شده اند. از ارتفاعات مهم کوهستان میمک می توان به بانی تلخاب؛ گرکنی و فصیل؛ منطقهٔ یال میمک؛ تپهٔ شهدا و شیار نی خزل اشاره کرد. ارتفاعات سه تپه، گلم زرد، قلالم و پاسگاه های هلاله و کاسه کاف از دیگر نقاط این منطقه هستند.
این منطقه در اختیار ایران بود تا اینکه در در ۶ مارس ۱۹۷۵، در عهدنامه ۱۹۷۵ الجزایر، ایران موافقت کرد که آن را به همراه زین الکش و سیف ابوعبیده در قبال گرفتن نیمی از اروندرود که قبلاً در دست عراق بود واگذار کند. در ۱۷ سپتامبر، کمیته تعیین مرزها در اجرای توافقنامه الجزایر تشکیل شد.
صدام حسین در سخنرانی خود در اجلاس سران اسلامی رباط در ژانویه ۱۹۸۱ گفت: در ۴ سپتامبر ۱۹۸۰ ( ۱۵ شهریور ۵۹ ) نیروهای ایرانی با استفاده از توپخانه سنگین ۱۷۵ مم آمریکایی شهرهای بی دفاع زرباطیه و مندلی و قناقین و میدان نفتخانه را به طور وحشیانه ای کوبیده اند که باعث خسارتهای مالی و جانی زیادی شده است. آنها این عملیات را از زین القدس و میمک و سیف ابوعبیده انجام دادند که طبق قرارداد الجزایر متعلق به عراق هستند و باید به عراق پس داده می شدند.
قبل از شروع جنگ ایران و عراق، در ۱۵ شهریور ۱۳۵۹، دولت عراق دولت ایران را تهدید کرد که در صورت عدم پاسخگویی دولت ایران به واگذاری مناطق مزبور، ۱۱۵ مایلی مناطق قصرشیرین را تصرف خواهد کرد چون منطقه میمک از جمله مناطقی است که در قرارداد الجزایر ذکر شده است که در خاک عراق قرار دارد. پاسخ دولت ایران شلیک توپخانه سنگین بود.
در ۱۰ سپتامبر ۱۹۸۰ ( ۱۹ شهریور ۵۹ ) دولت عراق کنترل منطقه را اعلام کرد. نیروهای عراقی برای بازگرداندن آن به جمهوری عراق حمله کردند و صدام حسین پایان تعهد خود به توافق الجزایر را اعلام کرد.
... [مشاهده متن کامل]
میمک، زین الکش و سیف ابوعبیده در حال حاضر تحت کنترل ایران هستند.
از کوه میمک تا عمق خاک عراق، دشت وسیعی گسترده است. در دامنه های رو به عراقِ آن روستاهای نی خزر، هلاله و انجیرگ واقع شده اند. از ارتفاعات مهم کوهستان میمک می توان به بانی تلخاب؛ گرکنی و فصیل؛ منطقهٔ یال میمک؛ تپهٔ شهدا و شیار نی خزل اشاره کرد. ارتفاعات سه تپه، گلم زرد، قلالم و پاسگاه های هلاله و کاسه کاف از دیگر نقاط این منطقه هستند.
این منطقه در اختیار ایران بود تا اینکه در در ۶ مارس ۱۹۷۵، در عهدنامه ۱۹۷۵ الجزایر، ایران موافقت کرد که آن را به همراه زین الکش و سیف ابوعبیده در قبال گرفتن نیمی از اروندرود که قبلاً در دست عراق بود واگذار کند. در ۱۷ سپتامبر، کمیته تعیین مرزها در اجرای توافقنامه الجزایر تشکیل شد.
صدام حسین در سخنرانی خود در اجلاس سران اسلامی رباط در ژانویه ۱۹۸۱ گفت: در ۴ سپتامبر ۱۹۸۰ ( ۱۵ شهریور ۵۹ ) نیروهای ایرانی با استفاده از توپخانه سنگین ۱۷۵ مم آمریکایی شهرهای بی دفاع زرباطیه و مندلی و قناقین و میدان نفتخانه را به طور وحشیانه ای کوبیده اند که باعث خسارتهای مالی و جانی زیادی شده است. آنها این عملیات را از زین القدس و میمک و سیف ابوعبیده انجام دادند که طبق قرارداد الجزایر متعلق به عراق هستند و باید به عراق پس داده می شدند.
قبل از شروع جنگ ایران و عراق، در ۱۵ شهریور ۱۳۵۹، دولت عراق دولت ایران را تهدید کرد که در صورت عدم پاسخگویی دولت ایران به واگذاری مناطق مزبور، ۱۱۵ مایلی مناطق قصرشیرین را تصرف خواهد کرد چون منطقه میمک از جمله مناطقی است که در قرارداد الجزایر ذکر شده است که در خاک عراق قرار دارد. پاسخ دولت ایران شلیک توپخانه سنگین بود.
در ۱۰ سپتامبر ۱۹۸۰ ( ۱۹ شهریور ۵۹ ) دولت عراق کنترل منطقه را اعلام کرد. نیروهای عراقی برای بازگرداندن آن به جمهوری عراق حمله کردند و صدام حسین پایان تعهد خود به توافق الجزایر را اعلام کرد.
